10 Οκτ 2006

Θέλεις, δάσκαλε, και τετραμελή οικογένεια;

Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ
Κατά τη νεοδημοκρατική κυβερνητική λογική, έτσι όπως την ανέλυσε ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ευάγγελος Αντώναρος για να συντρίψει τα επιχειρήματα των απεργούντων δασκάλων, οι νεοδιοριζόμενοι πρέπει να αρκούνται σε αποδοχές που θα καλύπτουν μόνον ατομικές και όχι οικογενειακές ανάγκες. Δεν μπορούν, όπως είπε, οι δάσκαλοι να ζητούν «αύξηση του μισθού του νεοδιοριζόμενου από 950 σε 1.400 ευρώ τον μήνα, που αντιστοιχεί, όπως λένε, στο ποσό που χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για να ζήσει». Τα επιχειρήματά του ήταν ατράνταχτα, πάντα κατά τη νεοδημοκρατική λογική: «Πρώτον: Κανείς άλλος Ελληνας πολίτης δεν έχει διανοηθεί να ζητήσει τέτοια αύξηση 47,3%. Δεύτερον: Μιλάνε για τετραμελή οικογένεια. Μα, ποιος νεοδιοριζόμενος δάσκαλος έχει τετραμελή οικογένεια; Τρίτον: Η αύξηση του 47,3% θα συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα κλιμάκια του ίδιου κλάδου».Η κυβέρνηση εμφανίζεται να μη γνωρίζει πόσα χρήματα χρειάζεται για να ζήσει ένας εργαζόμενος, και μάλιστα δημόσιος υπάλληλος, που διορίζεται σε θέση μακριά από την πατρική στέγη. Θα πρέπει, επομένως, να πληρώνει ενοίκιο συν όλα τα έξοδα του εργένη, είτε είναι άνδρας ή γυναίκα. Οι αποδοχές του νεοδιοριζόμενου, όπως απαντά η Διδασκαλική Ομοσπονδία, είναι τον πρώτο χρόνο 955 ευρώ καθαρά. Τον δεύτερο χρόνο είναι 1.078 ευρώ, διότι παύουν να του κρατούνται οι έκτακτες εισφορές των 123 ευρώ τον μήνα. Οταν ζητούν τα 1.078 ευρώ να γίνουν 1.400 η αύξηση είναι 29,9% και όχι 47,3%, όπως θέλει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.Η ουσία του προβλήματος, όμως, δεν βρίσκεται στα ποσοστά της αύξησης και στα «απλά μαθηματικά» που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, που είναι οι αποδοχές των εργαζομένων, ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων, που στην πλειονότητά τους κινούνται κάτω από τα όρια της φτώχειας και σε μεγάλη απόσταση από τις αποδοχές των άλλων Ευρωπαίων εργαζομένων. Αμεση συνέπεια των χαμηλών αποδοχών και του υψηλού κόστους ζωής, σε συνδυασμό και με άλλους κοινωνικούς παράγοντες, είναι η επιδείνωση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Εχει επίδραση το δημογραφικό και στο ασφαλιστικό σύστημα και στην απασχόληση, στην παιδεία και σε πλήθος άλλα ζητήματα, για τα οποία οι κυβερνώντες αδιαφορούν πλήρως.Αναρωτήθηκε ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος: «Ποιος νεοδιοριζόμενος δάσκαλος έχει τετραμελή οικογένεια;» Η απάντηση είναι: κανείς. Ενας νεοδιοριζόμενος, όμως, και όχι μόνο δάσκαλος, με τις αποδοχές που υπάρχουν σήμερα, δεν τολμάει να κάνει οικογένεια. Δεν το τολμάει ούτε και μετά από χρόνια, όταν αυξάνονται οι αποδοχές του. Και αν τολμήσει γάμο, με επίσης εργαζόμενη, θα σκεφτεί πολύ αν θα κάνει περισσότερα από ένα παιδί, όπως δείχνουν τα στοιχεία για τις γεννήσεις. Εκεί οδηγεί η κυβερνητική λογική, η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, η οποία υπηρετεί το κέρδος των ολίγων, την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και παραμελεί τον άνθρωπο, αδιαφορώντας για τις ανάγκες του, αδιαφορώντας για την ίδια την κοινωνία, η οποία με αυτήν την πολιτική οδηγείται σε κατάρρευση.Οταν ρωτήθηκε ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος αν ο ίδιος και η οικογένειά του ή οι υπουργοί θα μπορούσαν να ζήσουν με 1.200 ευρώ, δηλαδή με τον μισθό ενός δασκάλου, απάντησε: «Σε ερωτήματα προσωπικού χαρακτήρα δεν πρόκειται να σας απαντήσω. Η κοινωνία έχει μια συγκεκριμένη δομή και εδώ δεν πρόκειται να κάνουμε μια γενική συζήτηση». Ποια είναι, όμως, η συγκεκριμένη δομή της κοινωνίας; Και είναι αδιαπραγμάτευτη, δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει; Με τη σημερινή δομή υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έχοντες και κατέχοντες από τη μια πλευρά και από την άλλη δεινοπαθούντες. Αυτό οι πάντες το γνωρίζουν, υπάρχουν, μάλιστα, και στατιστικά στοιχεία για τα εισοδήματα. Με τη νεοφιλελεύθερη ανάλγητη πολιτική, που έχει υιοθετηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση και εφαρμόζεται με ιδιαίτερο ζήλο από τη δική μας νεοδημοκρατική κυβέρνηση, γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Το τίμημα, όμως, αυτής της πολιτικής θα το πληρώσει ο τόπος με επιδείνωση του δημογραφικού, όπως δείχνουν στοιχεία και εκτιμήσεις της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Με τη συνεχή δραματική μείωση των γεννήσεων οι κάτω των 15 ετών, που είναι σήμερα το 14,41% του πληθυσμού, θα είναι το 2050 το 12,13%, ο ενεργός πληθυσμός δηλαδή 15 έως 64 ετών από 67,53% σήμερα θα μειωθεί στο 56,41% και οι άνω των 65 ετών από το 18,06% σήμερα θα φτάσουν στο 31,46% επί του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Εκεί θα οδηγηθεί ο τόπος, αν διατηρηθεί η «συγκεκριμένη δομή της κοινωνίας» και συνεχίσει να εφαρμόζεται η οικονομική και εισοδηματική πολιτική, που ενδιαφέρεται για την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή για τη μεγιστοποίηση του κέρδους των επιχειρήσεων, και αδιαφορεί για τον άνθρωπο και την ανάπτυξη της οικογένειας.Να δούμε, λοιπόν, πού οδηγούν τα πραγματικά απλά μαθηματικά, αυτά που δεν χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις, διότι καταγράφουν την αλήθεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το κατά κεφαλήν προϊόν των Ελλήνων το 2005 αντιστοιχούσε στο 83% του μέσου όρου της Ε.Ε. των 25 χωρών. Πάμε καλά; Οχι, βέβαια, διότι το κατά κεφαλήν προϊόν των Ελλήνων, από το 66% του μέσου όρου της Ε.Ε. των 15 που ήταν το 1990, μόλις έφτασε το 75% το 2004. Το πιο ανησυχητικό στοιχείο, ωστόσο, είναι η συνεχής μείωση του αριθμού των γεννήσεων. Το 1931 είχαμε 199.243 γεννήσεις, στις δύσκολες συνθήκες του 1940 έπεσαν στις 179.500, το 1952 στις 149.637, το 1961 φτάνουν στις 150.716, το 1971 πέφτουν στις 141.126, το 1981 στις 140.953, το 1985 στις 116.481, το 2003 στις 104.199.Εχουν άραγε μετρηθεί, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά συνολικά από την πολιτική ηγεσία του τόπου, οι συνέπειες αυτής της δραματικής δημογραφικής εξέλιξης; Λιγότερες γεννήσεις σημαίνει μείωση της απασχόλησης -δηλαδή ανεργία- σε όλους τους κλάδους που ασχολούνται με το παιδί. Σημαίνει μείωση του αριθμού των μαθητών, άρα κλείνουν σχολεία, γιατί μένουν χωρίς μαθητές, όπως συμβαίνει σε πάρα πολλά χωριά, ιδίως της ορεινής Ελλάδας, ενώ κάποια σχολεία έμειναν ανοιχτά χάρη στα παιδιά των οικονομικών μεταναστών. Σημαίνει, ακόμη, μείωση του ενεργού πληθυσμού και αύξηση των γερόντων και των συνταξιούχων, επιδείνωση της σχέσης εργαζομένων και συνταξιούχων.Αυτά τα τεράστια προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με τα «απλά μαθηματικά» του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου και με την πολιτική της κυβέρνησης. Ο τόπος χρειάζεται μια πολιτική, που θα εξασφαλίζει στον νεοδιοριζόμενο αποδοχές επαρκείς για να δημιουργήσει, όσο γίνεται πιο σύντομα, τετραμελή οικογένεια. Στην εξουσία, όμως, η Νέα Δημοκρατία διέγραψε και τις υποσχέσεις της για τις τρίτεκνες οικογένειες, που θα τις αναγνώριζε ως πολύτεκνες.
Vicnet@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/10/2006

Δεν υπάρχουν σχόλια: