27 Φεβ 2011

Εκείνο το περίφημο “Πρώτα ο Μαθητής” τι έγινε;

Εκείνο το περίφημο “Πρώτα ο Μαθητής” τι έγινε;

Από factorx στις 26/02/2011

Share

Το  ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ καταργεί σχολεία σε όλη την Ελλάδα

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ και το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζουν συγχωνεύσεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα, μαζικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και ελαχιστοποίηση των προσλήψεων, την στιγμή που πριν από μόλις ένα χρόνο ο πρωθυπουργός υπόσχονταν αύξηση των δαπανών για την παιδεία, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Έχουν προχωρήσει οι προετοιμασίες στην περιοχή μας των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Παιδείας για την υλοποίηση σχεδίου εκτεταμένων συγχωνεύσεων δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων με στόχο δήθεν τη μείωση του κόστους λειτουργίας.

Είναι τραγικό και εξοργίζει το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται με κερδοσκοπικά κριτήρια οι μαθητές, οι γονείς τους, οι οικογένειές τους. Αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ ως μηχανήματα και όχι ως ανθρώπινες ψυχές.

Το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει πελώρια μείωση των κονδυλίων για τη σχολική εκπαίδευση (όλα τα στοιχεία μιλάνε για μια μείωση της τάξης 30% έως 50%) καθώς και ακόμη μεγαλύτερη μείωση διορισμών και προσλήψεων των εκπαιδευτικών τη χρονιά 2011-2012.

Οι προθέσεις του υπουργείου Παιδείας για μείωση με κάθε τρόπο του κόστους λειτουργίας των σχολείων έχει φανεί ήδη καθώς φέτος έγιναν οι λιγότεροι διορισμοί της τελευταίας δεκαετίας, καταργήθηκε ουσιαστικά η Πρόσθετη και η Ενισχυτική Διδασκαλία, αποψιλώθηκαν τα σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, οδηγήθηκαν σε κλείσιμο πολλά Αθλητικά Σχολεία.

Ήδη οι περιφερειακοί διευθυντές συγκαλούν συσκέψεις των διευθυντών εκπαίδευσης με θέμα το σχεδιασμό κατάργησης – συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Είναι φανερό πως εάν υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια τότε το σχολείο της γειτονιάς θα γίνει παρελθόν και χιλιάδες μαθητές, γονείς, οικογένειες  και εκπαιδευτικοί θα εξαναγκαστούν σε μετακινήσεις.

Στην περιοχή μας ετοιμάζονται να καταργήσουν – συγχωνεύσουν δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια. Το γυμνάσιο Καλυβίων να έρθει στο Αγρίνιο. Τα γυμνάσια Κάτω Μακρυνούς, Γαβαλούς, Ματαράγκας να γίνουν ένα, καθώς και τα λύκεια Γαβαλούς, Ματαράγκας. Τα γυμνάσια Καινουρίου και Παναιτωλίου να γίνουν ένα και οι μαθητές να πηγαινοέρχονται συνεχώς.

Θέλουν να καταργήσουν το γυμνάσιο Καμαρούλας, το γενικό λύκειο Παναιτωλίου, το ΕΠΑ. Λ Καινουρίου, το γυμνάσιο Αγ. Βλασίου και όλοι οι μαθητές να πηγαινοέρχονται καθημερινά σαν εμπορεύματα στο Αγρίνιο.

Όλα αυτά χωρίς μέχρι στιγμή να έχουν ερωτηθεί οι άμεσα ενδιαφερόμενοι οι μαθητές, οι γονείς και οι τοπικές κοινωνίες γενικότερα, η ζωή και η οικογενειακή ηρεμία των οποίων θα ανατραπεί.

Η συγκέντρωση και η δημιουργία μεγάλων σχολείων στα κεντρικά μεγάλα  αστικά κέντρα κάθε άλλο παρά θετική είναι, καθώς θα έχει σαν αποτέλεσμα αρκετοί από τους κατοίκους της περιφέρειας του Αγρινίου να αναγκαστούν να μετακινηθούν στην πόλη του Αγρινίου για τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα το μαρασμό των τοπικών κοινωνιών, ερήμωση και των τελευταίων χωριών.

Η επικινδυνότητα για ατυχήματα λόγω των καθημερινών μετακινήσεων 20-40 χιλιομέτρων στο άθλιο οδικό δίκτυο της ευρύτερης περιοχής του Αγρινίου είναι φανερή.

Η μεγάλη απώλεια χρόνου των μαθητών 1-2 ώρες καθημερινά είναι δεδομένο ότι θα τους επηρεάσει αρνητικά στο σχολείο και στην ζωή τους γενικότερα.

Γενικότερα έχει αποδειχθεί ότι η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα μεγάλα σχολικά συγκροτήματα, γιατί είναι δύσκολο να γίνει έλεγχος των μαθητών, και των κακοποιών στοιχείων που τριγυρίζουν το σχολείο, ενώ και οι μαθητές είναι πολύ μακριά από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους.

Μιλάμε ουσιαστικά και τυπικά για κατάργηση με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια, του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα (όποιου είχε απομείνει)  της σχολικής εκπαίδευσης, των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, των διορισμών και των προσλήψεων.

Πρώτο μέλημα της πολιτείας και του Υπ. Παιδείας πρέπει να είναι η ποιότητα στην εκπαίδευση και όχι το φθηνό σχολείο, το επικίνδυνο για την υγεία των μαθητών.

Αλήθεια το περίφημο εκείνο Πρώτα ο Μαθητής τι έγινε; Μήπως ήταν άλλο ένα ψέμα της κυβέρνησης του ΔΝΤ ΠΑΣΟΚ;

Ανδριόπουλος Ιωάννης M.Sc., Ph. D.

Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Αγρινίου

Η δημοκρατία πέθανε... Ζήτω η προπαγάνδα!!!

Η δημοκρατία πέθανε... Ζήτω η προπαγάνδα!!!

Posted by Κωνσταντίνος Απόψεις, Ελλάδα, ΜΜΕ, προπαγάνδα, Ροή Κυριακή, Φεβρουάριος 27, 2011


Το χρονικό μιάς (ακόμη) προπαγάνδας

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας να κάνουν μια στροφή στην στήριξη της μνημονιακής πολιτικής και έχουν αρχίσει να μας προετοιμάζουν για την πτώχευση που έρχεται.
Πολλοί προπαγανδιστές που παριστάνουν τους δημοσιογράφους κάνουν ότι δεν είχαν καταλάβει που οδηγούσε την χώρα η τρόικα και φαίνεται σαν να κατάλαβαν μόλις πριν λίγο καιρό ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Πέφτουν ένας – ένας από τα σύννεφα (όπως οι άγγελοι της διαφήμισης, αλλά αυτούς τους τραβάει το άρωμα του... χρήματος).
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πρόκειται για ανθρώπους με μειωμένη αντίληψη (κάτι σαν τους υπουργούς που παραπλανούνται) ή έχουν την ίδια ευθύνη για την ...
καταστροφή που βιώνουμε καθώς έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στο να μειωθούν οι αντιδράσεις;
Σήμερα δεν θα γράψω νέο κείμενο αλλά θα αντιγράψω αποσπάσματα από παλαιότερα κείμενα για να αποδείξω ότι αυτά που μαθαίνουν και καταλαβαίνουν το τελευταίο διάστημα οι ακριβοπληρωμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης ένας άνθρωπος χωρίς τις δικές τους πληροφορίες τα έλεγε ένα χρόνο πριν (με πλάγια πορτοκαλί γράμματα τα τωρινά σχόλια).
16/4/2010 Και τώρα άρχισαν ήδη να μιλάνε για κάτι αποπληθωρισμούς που σημαίνει μείωση μισθών, κόψιμο δώρων και επιδομάτων, μείωση συντάξεων… στον ιδιωτικό τομέα, αδέρφια! (όταν τα ΜΜΕ μας ζάλιζαν για τους κακούς δημόσιους υπάλληλους και έκρυβαν επιμελώς ότι τα μέτρα θα επεκταθούν)
17/4/2010 Η χώρα θα βγει πιο ισχυρή από την κρίση, μας λένε προσπαθώντας να μας χρυσώσουν το χάπι της χρεοκοπίας μας.
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση θα βγει πιο ισχυρή από την χώρα
23/4/2010 Το ωραίο είναι ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω στην ζωή την δική μας και των παιδιών μας αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα λυθεί.
Μια παράταση τριών ετών πριν την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου μας πήραμε. (που τελικά μπορεί να μην είναι καν τριετής η αναβολή της πτώχευσης. Αυτό το γεγονός, της παράτασης δεν μπορούσαν να το καταλάβουν οι δημοσιογράφοι; Θα δούμε και παρακάτω ότι από τότε δεν έβγαιναν τα νούμερα)
26/4/2010 Επίσης οι εργασιακές σχέσεις θα γίνουν επιτέλους σοσιαλιστικές. Γιατί ο επικεφαλής του ΔΝΤ και ο Γιωργάκης είναι σοσιαλιστές.
Έτσι δεν θα υπάρχουν αποζημιώσεις στις απολύσεις γιατί καλομαθαίνουν οι απολυμένοι και αναζητούν μόνιμα την απόλυση. Δεν θα υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις. Θα πηγαίνει ο εργαζόμενος στον εργοδότη και θα διαπραγματεύεται μόνος του τον μισθό του…
Και θα παίρνει κάτι λιγότερο από το επίδομα αφέλειας.
Εξάλλου τι σημαίνει συλλογική σύμβαση; Ανήλικοι είναι οι εργαζόμενοι να θέλουν κηδεμόνα που θα κανονίζει τους κατώτατους μισθούς;
Δεν θα υπάρχουν κατώτατοι μισθοί. Αλλά ούτε ανώτατοι. Η πρώτη κατηγορία αφορά τους απλούς μισθωτούς και η δεύτερη αφορά τους κολλητούς της εξουσίας.
Η Ελλάδα έχει τους πιο ακριβοπληρωμένους κλητήρες. Ανήκουν στην μαφιόζικη οργάνωση που ονομάζεται κυβέρνηση. Ο μόνος τρόπος για να ανασάνει η Ελλάδα, λένε οι ειδικοί, είναι να υπάρξει ανάπτυξη. Με το ΔΝΤ όμως θα έχουμε ύφεση.
Οπότε ας ετοιμάσουμε τα κόλλυβα. (παραβιάζω ανοιχτές πύλες)
30/4/2010 Κατά 30% τουλάχιστον πιο φτωχοί θα γίνουμε. Για να αβγατίσουν τα κέρδη τους οι αγορές, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες όπλων
6/5/2010 Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι με αυτά τα μέτρα θα σωθεί η Ελλάδα; Ότι δεν θα πτωχεύσουμε (και επισήμως);
Αν υπάρχει ας το ξανασκεφτεί. Το είπε ο ίδιος ο υπουργός. Τι είπε; Σε ένα από τα κανάλια που έδωσε συνέντευξη είπε το εξής: «Πολλοί λένε ότι με τα μέτρα αυτά η Ελλάδα το μόνο που θα πετύχει είναι να αναβάλλει την πτώχευση για τρία χρόνια. Δηλαδή τι θέλουν αυτοί; Να πτωχεύσουμε τώρα;».
Δεν είπε τι μ…..ς λέτε. Με τον μηχανισμό στήριξης η Ελλάδα εξασφάλισε την σωτηρία της και όλα θα είναι μια χαρά μετά από 3, 5 χρόνια. Αλλά ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι σε τρία χρόνια πάμε για φούντο.Και λογικό είναι. Η Ελλάδα μετά από τρία χρόνια και για μια τριετία θα θέλει περίπου 200 δις για να ξεχρεώσει το τωρινό δάνειο και κάτι προηγούμενα. Που θα τα βρει; (ε, δεν χρειαζόταν δέκα μήνες σκέψης και ανάλυσης για να το καταλάβει κάποιος αυτό. Ας μην πέφτουν λοιπόν από τα σύννεφα).
11/5/2010 Ο Σαχινίδης δήλωσε ότι από τον Οκτώβριο ήξεραν ότι η μόνη εναλλακτική ήταν το ΔΝΤ… Πασοκιές. ( και για άλλη μια φορά μείναμε έκπληκτοι όταν ο Στρος Καν είπε ότι από τον Δεκέμβρη του 2009 του είχε ζητήσει ο Γιωργάκης να μπούμε στο ΔΝΤ. Τον Μάιο όμως δεν έγινε ο χαμός που έγινε τώρα…. Γιατί άραγε;)
17/5/2010 Ο Στρος Καν έχει φαγωθεί να μας φάει και τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Θα τον έπεισε φαίνεται ο Γιωργάκης ότι έτσι θα βοηθηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Όταν είναι να μας καταστρέψει βρίσκει τα κατάλληλα επιχειρήματα
12/7/2010 Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι μονόδρομος. Απλά θέλουν να μας εξαντλήσουν τελείως ώστε να μας αποσπάσουν και το χειροκρότημα.
Αυτοί μας ρίχνουν στην αρένα με τα λιοντάρια και εμείς ζητωκραυγάζουμε.
16/7/2010 Η χώρα μας γνωρίζει την πιο βίαιη και πιο άγρια αναδιανομή πλούτου με τα χρήματα να συγκεντρώνονται σε λίγα χέρια ενώ παράλληλα γνωρίζει την πιο βίαιη και άγρια απόσυρση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Και η καταστροφή δεν έχει τέλος. Ακολουθούν και άλλα μέτρα. Και επειδή αυτά τα μέτρα τα παίρνουν σοσιαλιστές που είναι ευαίσθητοι (κρυώνουν εύκολα αν κάθονται σε ρεύματα αέρα) να ετοιμάζονται και οι άνεργοι. Το επίδομα ανεργίας θα γίνει επίδομα άγριας κοροϊδίας. Θα μειωθεί δηλαδή… (καλά οι δημοσιογράφοι θα πέσουν από τα σύννεφα σε κανένα χρόνο από τώρα)Από την υπόσχεση ότι θα φτάσει στο 70% - 80% του βασικού μισθού θα καταλήξει να είναι το 20% του βασικού μισθού.
Βρε λες να είναι ύπουλο σχέδιο των σοσιαλιστών ώστε από την αγανάκτηση ο κόσμος να επαναστατήσει και να γκρεμίσει τον καταραμένο καπιταλισμό;
Και για το έγκλημα που έχει γίνει στην χώρα μας έγραφα στις 16/7/2010. Κάποια στιγμή θα το καταλάβουν και αυτό…Διάβασα σε ένα άρθρο ότι το 90% του χρέους της Ελλάδας ήταν με βάση το ελληνικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει (αν καταλαβαίνω καλά, δεν είμαι και οικονομολόγος) ότι η Ελλάδα μπορούσε να αποφασίσει και να επιλέξει το πώς και το πότε θα έκανε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους όρους που η ίδια θα επέλεγε. Το δάνειο που παίρνουμε τώρα μας το δίνουν για να εξοφλήσουμε προηγούμενα δάνεια. Ουσιαστικά ανταλλάσουμε προηγούμενα δάνεια με αυτό της τρόικας. Μόνο που το δάνειο της τρόικας δεν διέπεται από το ελληνικό δίκαιο αλλά από το αγγλικό. Και έχουμε βάλει υποθήκη όλη την περιουσία και τα έσοδα του ελληνικού κράτους.Δηλαδή εκεί που είχαμε στα χέρια μας το παιχνίδι το δώσαμε στην τρόικα… και μας παίρνουν και τα μέτρα.
Αν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα χρωστάει στις μεγαλύτερες και σε κάποιες περιπτώσεις κρατικές τράπεζες της Ευρώπης, μια ενδεχόμενη πτώχευση θα παρέσερνε την παγκόσμια οικονομία. Αυτό είναι ένα όπλο. Αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε. Βγάλαμε το νεροπίστολο μόνο για να γελάνε και τα παρδαλά κατσίκια μαζί μας
Τα δανεικά θα μας τα δώσουν και αυτή τη φορά ώστε να τους χρωστάμε περισσότερα και να μας έχουν πιο καλά στο χέρι.
Και όταν εξαθλιωθούμε θα μας οδηγήσουν και σε μια πτώχευση που θα είναι όλη δικιά μας. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να μην την καταλάβουμε την πτώχευση. Σκέψου τώρα έναν άνθρωπο άστεγο, άφραγκο, με κουρελιασμένα ρούχα που τρώει που και που και ότι βρει να τον πληροφορήσεις ότι η χώρα πτώχευσε. Σκασίλα του…
Έτσι θέλουν να μας κάνουν. Για να μην καταλάβουμε την διαφορά. Και να κάνουμε και ήρωες αυτούς που μας οδήγησαν στην καταστροφή.

Σας προδίδει το... δάχτυλο

Σας προδίδει το... δάχτυλο

Posted by Κωνσταντίνος Feature, Απόψεις, ΜΜΕ, Ροή Κυριακή, Φεβρουάριος 27, 2011

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της RASS για την εφημερίδα «Το Ποντίκι», η αξιοπιστία των τηλεδημοσιογράφων βρίσκεται στα τάρταρα. Κατά τ’ άλλα, συνεχίζουν να κάνουν κήρυγμα, έχοντας το ύφος του φωτεινού παντογνώστη.

Είναι απόλυτο λογικό οι τηλεδημοσιογράφοι να μην έχουν καμία αξιοπιστία. Οι ίδιοι άνθρωποι που αποθέωναν τις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή -που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία- συνέχισαν να αποθεώνουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, το Μνημόνιο, την Τρόικα και ό,τι άλλο συνέφερε τα γλοιώδη αφεντικά τους. Ακόμα και ο πιο ηλίθιος τηλεθεατής κατάλαβε πια τι συμβαίνει. Άργησε, βέβαια.

Από την ημέρα που η χώρα παραδόθηκε στο ΔΝΤ, οι τηλεδημοσιογράφοι –με την εντολή των αφεντικών τους- κήρυξαν πόλεμο σε όλο σχεδόν τον ελληνικό λαό. Κατηγόρησαν όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες και έκαναν ό,τι ...

περνούσε από τα χέρια τους και τα απύλωτα στόματά τους, για να κατασυκοφαντήσουν όποιον προσπαθούσε να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά.

Δεν ήταν μόνο οι τηλεδημοσιογράφοι που προσπάθησαν να ξεσκίσουν τον ελληνικό λαό. Σχεδόν το σύνολο των δημοσιογράφων που εργάζονται στις εφημερίδες και τα άλλα μέσα των νταβατζήδων της διαπλοκής έκανε το ίδιο.

Σαφώς, πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετική γνώμη και το δικαίωμα στην έκφραση, αλλά εδώ δεν πρόκειται περί αυτού – εδώ έχουμε την επιβολή της μιας και μοναδικής άποψης. Η άποψη του Πρετεντέρη –τον οποίο εμπιστεύεται για την ενημέρωσή του το 2,3% σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της RASS- παρουσιάζεται σαν το Ευαγγέλιο. Όποιος δεν συμφωνεί με τον Πρετεντέρη και τον Παπαχελά στον Καιάδα.

Έτσι έφτασαν στο σημείο να αποκρύπτουν την επίθεση των μεγαλοεργολάβων με τα ΜΑΤ στους κατοίκους της Κερατέας, ενώ, όταν πια δεν μπορούσαν να μην αναφερθούν στο θέμα -επειδή το διαδίκτυο είχε βουίξει και φάνηκε ο βρομερός ρόλος τους-, κατασυκοφάντησαν τους κατοίκους της Κερατέας και τους παρουσίασαν σαν απολίτιστους, βάρβαρους και οπισθοδρομικούς. Μάλιστα θεώρησαν πως εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους κατοίκους της Κερατέας -που τόλμησαν να αντισταθούν στην εισβολή των ΜΑΤ στην περιοχή τους-, χαρακτηρίζοντάς τους σαν «αναρχικούς». Κι ο Κολοκοτρώνης αναρχικός ήταν. Αυτός δεν είπε "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"; Δεν το είπε μόνο - το έκανε κιόλας. Και έσωσε την Επανάσταση.

Ευτυχώς, οι «αναρχικοί» κάτοικοι της Κερατέας δεν έχουν ακόμα την τύχη που είχε η αναρχική –κατά δήλωσή της- Φέι Μάγιερ, η οποία προφυλακίστηκε, επειδή τα μέλη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών αξιολόγησαν ως επιβαρυντικό στοιχείο ότι κατείχε και διάβαζε δημοσιευμένα κείμενα ατόμων που η ίδια χαρακτηρίζει «πολιτικούς κρατούμενους».

Περιέργως, ανάμεσα σε όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που θεωρούν αδιαμφισβήτητο το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης –και σκίζουν τα ρούχα τους για την ελευθερία του λόγου- δεν βρέθηκε ούτε ένας να γράψει μια γραμμή για το δικαίωμα της Φέι Μάγιερ στην ελεύθερη έκφραση. Ακόμα και οι ορθολογιστές και λαλίστατοι -σε άλλες περιπτώσεις- δημοσιογράφοι σώπασαν (τα καλά και συμφέροντα). Κι όμως, σε μια δημοκρατική χώρα, θα είχε γίνει επανάσταση, αν κάποιος προφυλακιζόταν εξαιτίας των απόψεών του.

Τώρα που αποδείχτηκε πως το Μνημόνιο ήταν η καταδίκη και η ταφόπλακα της χώρας, τώρα που δεν μπορούν να κρύψουν άλλο την σκληρή αλήθεια, τώρα που οι πολίτες έχουν αντιληφθεί τον προδοτικό ρόλο των τηλεδημοσιογράφων και των αφεντικών τους, τώρα που τρέμουν από το φόβο τους, τα παπαγαλάκια της ενημέρωσης κάνουν μια απότομη κωλοτούμπα, παρουσιάζονται ως υπερασπιστές του λαού και νομίζουν πως έχουμε πάθει ομαδική αμνησία και θα ξεχάσουμε τις αθλιότητές τους.

Να μην ξεχάσουμε. Είναι εχθροί του λαού. Οι δωσίλογοι του Μνημονίου δεν πρέπει να έχουν την τύχη των δωσίλογων της Κατοχής, οι οποίοι -αφού συνεργάστηκαν με τους κατακτητές- πήραν τις καλύτερες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό της απελευθερωμένης Ελλάδας.

Οι δωσίλογοι του Μνημονίου δεν φοράνε κουκούλες, αλλά τους προδίδει το τεντωμένο δάχτυλο – το δάχτυλο που δείχνει εμάς και δεν κλείνει με τίποτα.

(Και για να μην ξεχνιόμαστε: Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους. Τελειώστε τους.)

Πηγή

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία...

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία...

Posted by Κωνσταντίνος Feature, Ελλάδα Πολιτική, Οικονομία Ελλάδα, Ροή Κυριακή, Φεβρουάριος 27, 2011

ΟικονομολόγουΑναλυτή

Mε τον πρωθυπουργό στη γύρα για μια ακόμη φορά, προκειμένου να ξεπουλήσει όσο-όσο ό,τι έχει απο­μείνει από την κυριαρχία και την περι­ουσία της χώρας, συνεχίζονται σε επί­πεδο Ε.Ε. οι παρασκηνιακές κινήσεις, τα ποικίλα πάρε-δώσε για την «τελική λύση» τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ευρωζώνη.

Ωστόσο, όποια κι αν είναι αυτή η «τελική λύση», σίγουρα θα είναι η απαρχή ενός νέου γύρου βαθέματος της κρίσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ολο­κλήρωσης» και η «αρχιτεκτονική» του ευρώ πάσχει εκ θεμελίων και επομέ­νως δεν σώζεται με καμιά αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού και της εσω­τερικής διαρρύθμισης.

Δεν μπορεί η υιοθέτηση ενός ανελα­στικού και σκληρού κοινού νομίσματος, όπως και η αναγωγή των πάντων στην πάση θυσία τήρηση των 3 ή 4 κριτηρίων του Μάαστριχτ, να οδήγησε στη χειρό­τερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευ­ρώπη τουλάχιστον ...

μεταπολεμικά και οι δημιουργοί όλων αυτών να περιμένουν πως αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά θα υπάρξει διέξοδος. Πρόκειται για τον ορισμό του παραλογισμού.

Η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει γι­ατί οι αρχιτέκτονες του ευρώ κατήργη­σαν τα βασικά μακροοικονομικά εργα­λεία με τα οποία μια εθνική οικονομία μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια η λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το ευρώ, αποτέ­λεσε τον καταλύτη της σημερινής κρί­σης και την εγγύηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον για τις πιο αδύναμες οικο­νομίες. Και τι προσπαθούν να κάνουν οι γραφειοκράτες, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί της ευρωζώνης και της Ε.Ε.; Να επιβάλουν ένα ακόμη πιο αυστηρό και ανελαστικό «σύμφωνο ανταγωνι­στικότητας» και μια «οικονομική δια­κυβέρνηση» που δεν καταργεί απλά τις επιμέρους δημοσιονομικές πολιτικές, αλλά την ίδια την εσωτερική συγκρότη­ση της εθνικής οικονομίας των κρατών - μελών, συγκεντρώνοντας όλες τις κρί­σιμες οικονομικές αποφάσεις στη δι­καιοδοσία των κεντρικών οργάνων της Ένωσης. Και μετά περιμένουν ότι θα υπάρξει διέξοδος από την κρίση…

Η βοϊδόμυγα της… Ήρας

Λες και έστειλε η Ήρα από τον Όλυμπο μια βοϊδόμυγα που, όπως τρέλανε τις μυθικές αγελάδες στις όχθες του Στρυμόνα, έκανε το ίδιο και με τους ευρωκράτες, που τώρα σπρώχνουν το κοπάδι των κρατών - μελών στον γκρε­μό, στην άβυσσο των διεθνών αγορών. Ίσως να είναι η εκδίκηση της μυθικής Ελλάδας για το καθεστώς του μνημο­νίου και της δανειακής σύμβασης που επέβαλαν στη χώρα με μοναδικό σκο­πό να διασώσουν τους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους επενδυτές ομο­λόγων. Κάτι άλλωστε που ομολογούν όλοι σήμερα ανοιχτά. «Αυτό που έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι το γεγονός ότι οι Ιρλανδοί και οι Έλληνες φορο­λογούμενοι έχουν φορτωθεί καινούρ­γιο χρέος έτσι ώστε οι πιστωτές να μην αποκρυσταλλώσουν απώλειες. Δεν εί­ναι παρά μια μεταμφιεσμένη διάσωση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους ασφαλιστές του Βορρά. Όπως προει­δοποιούσε ανέκαθεν η Αριστερά, η νο­μισματική ένωση είναι μια ‘‘υπόθεση για τραπεζίτες’’», όπως έγραφε πρόσφατα ο γνωστός δημοσιογράφος και αναλυτής της «Daily Telegraph » (20/2) Άμπρος Έβανς-Πρίτσαρντ.

Η βοϊδόμυγα δεν έχει αφήσει ήσυχο ούτε τον κ. Παπανδρέου με την κυβέρ­νησή του. Θα μου πείτε, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια μιας και η πετριά, όπως λέει κι ο λαός μας, υπήρ­χε εξυπαρχής. Είναι τέτοια η προσή­λωση της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Παπανδρέου στα συμφέροντα των αγορών και των ευρωκρατών, που πραγματικά έχουν χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και πραγματικότητας. Είναι χα­ρακτηριστικό το εξής: Αποκαλύφθηκε ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 φέρε­ται να είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, σύμφωνα με δήλωση που φέρεται να έχει κάνει ο Ντομινίκ Στρος-Καν σε γαλλικό κανάλι. Η δήλωση του επικεφαλής του ΔΝΤ φέρεται να έχει γίνει στο γαλλικό κανάλι Canal+, στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ για τον κ. Στρος-Καν, που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα. Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προ­σφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμ­βαση του Ταμείου σε μία χώρα της ευ­ρωζώνης.

Πώς απάντησε σ’ αυτή την αποκά­λυψη η κυβέρνηση; Όχι μόνο την επι­βεβαίωσε, αλλά σύμφωνα με τον κ. Πεταλωτή αυτή ήταν η επιδίωξη της κυβέρνησης εξαρχής: «Όλοι θυμόμα­στε τις τεράστιες προσπάθειες της ελ­ληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να αντι­μετωπίσει με τον πλέον άμεσο τρόπο το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας το οποίο αποκαλύφθηκε μετά τις εκλο­γές του 2009», σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και συνέχισε: «Με λεπτούς χειρισµούς, µε ψυχραιµία και περίσσια αποφασιστικότητα, καταφέ­ραµε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα µας να δηµιουργηθεί η γνωστή λύση του τριµερούς µηχανισµού δανεισµού και στήριξής µας και η υπαγωγή µας σε αυτόν.

Ήταν… προμελετημένο

Αυτό που σήµερα είναι το ζητούµενο για την Ευρώπη, δηλαδή η δηµιουργία ενός µόνιµου παρόµοιου µηχανισµού, εµείς το κατορθώσαµε, επιχειρώντας σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο κλίµα ανα­ξιοπιστίας για τη χώρα µας, έτσι όπως την παρέδωσε η Ν.Δ. και φθάσαµε σή­µερα, απαλλαγµένοι από τις προσωρι­νές δανειακές µας ανάγκες, να σχεδι­άζουµε και να υλοποιούµε τις µεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Η πορεία αυτή ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη ήταν. Είναι αποτέλεσµα σκληρής δουλειάς και συµπυκνωµένης κατανόησης από τον ελληνικό λαό και την κυ­βέρνησή µας».

Τι µας αποκαλύπτει ο κ. Πεταλωτής; Αφενός ότι ευθύς εξαρχής στόχος της κυβέρνησης ήταν να µας οδηγήσει στο καθεστώς του µνηµονίου και της δανει­ακής σύµβασης. Αµέσως µετά τις εκλο­γές του 2009. Κι εποµένως όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωνε στις 3/12/2009 στο CNN ότι «δεν θα αναγκαστούµε να προβούµε σε στάση πληρωµών και ότι δεν χρειάζεται να διασώσει την Ελ­λάδα η Ε.Ε.» αποδεικνύεται ότι έλεγε παραμύθια. Αφετέρου ότι η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο για να δοκι­µαστεί πάνω της ο µόνιµος µηχανισµός που ετοιµάζεται για ολόκληρη την ευ­ρωζώνη και την Ε.Ε. σήµερα. Και έχει το θράσος αυτή η κυβέρνηση να επι­χαίρει, γιατί παραµύθιαζε τον ελληνι­κό λαό για µήνες πριν επίσηµα «ανα­καλύψει» ότι δεν µπορεί να αποφύγει την πτώχευση χωρίς το µνηµόνιο και τη δανειακή σύµβαση.

Ποιων τα συμφέροντα υπηρετού­σε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, όταν οµολογεί σήµερα ότι η επι­δίωξη ήταν εξαρχής να εφαρµοστεί ο µηχανισµός στήριξης στην Ελλάδα, ως πιλοτικό πρόγραµµα για τον µόνιµο µη­χανισµό που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ευρωκράτες; Ποιοι ήθελαν κάτι τέ­τοιο; Μην ξεχνάµε ότι στις 29/1/2010 ο Αλμούνια, ο κατεξοχήν υπεύθυνος επίτροπος τότε, είχε δηλώσει ότι η ευ­ρωζώνη δεν διαθέτει κανένα «σχέδιο Β» για να βοηθήσει την Ελλάδα. «Δεν υπάρχει ζήτηµα διάσωσης της Ελλά­δας» είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια του ετήσιου Νταβός. «Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει. Στην ευρωζώνη πτώχευση δεν υφίσταται». Όλα τα προβλήµα­τα της χώρας θα λυθούν µε βάση το «σχέδιο Α», δηλαδή τη «δηµοσιονοµι­κή προσαρµογή» της χώρας, που είχε εκπονήσει τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ανάλογες δηλώσεις έκανε τότε και ο Μπαρόζο. Ποιος λοιπόν επεδίωκε τη λύση του «σχεδίου Β», που σήµερα έχει επεκταθεί σ’ όλη την ευρωζώνη;

Από τη στήλη αυτή, από το πρώτο κιόλας άρθρο στις 4/3/2010, προσπαθήσαµε να εξηγήσουµε µε τις περισσότερες δυνατές λεπτοµέρειες ότι οι λεγόµενες «αγορές», δηλαδή οι κερδοσκόποι δανειστές του ελλη­νικού δηµοσίου, αλλά και των άλλων κρατών της ευρωζώνης, ήθελαν ευ­θύς εξαρχής να υπάρξει ένας τέτοι­ος µηχανισµός. Ένας µηχανισµός που θα τους εξασφάλιζε τις χρεωστικές απαιτήσεις τους έναντι µιας ενδεχό­µενης επίσηµης πτώχευσης, αλλά και θα έθετε στη διάθεσή τους τις χώρες σαν την Ελλάδα που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Αυτός ο µη­χανισµός επιβλήθηκε πιλοτικά στην Ελλάδα µε τους χειρότερους, µε τους πιο επαχθείς όρους. Επιβλήθηκε κα­τόπιν στην Ιρλανδία και οι αγορές εξα­κολουθούν να πιέζουν για να υπάρξει µόνιµος τέτοιος µηχανισµός ώστε να αναλάβει τις χώρες που έπονται.

Εποµένως η οµολογία του κυβερνη­τικού εκπροσώπου αποκαλύπτει ένα µέρος των συμφωνιών που έκλεισε στο παρασκήνιο η κυβέρνηση Παπανδρέου µε τους κερδοσκόπους ήδη από την αρ­χή της κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι στα τέλη Ιανουαρίου µε αρχές Φε­βρουαρίου του προηγούµενου έτους κυβερνητικά στελέχη είχαν απανωτές συναντήσεις στην Αθήνα µε τον κ. Πόλ-σον, επικεφαλής ενός από τα µεγαλύ­τερα hedge fun d παγκοσµίως. Ο κύρι­ος αυτός βρέθηκε στην Αθήνα µόνο και µόνο για να διαπιστώσει πόσο «ανοιχτή για δουλειές» ήταν η κυβέρνηση και η Ελλάδα, όπως διαβεβαίωνε ο ίδιος λί­γες ηµέρες αργότερα στη γνωστή σύ­σκεψη των hedge funds στο Μανχά­ταν της Νέας Υόρκης στις 8/2/2010. Οι επαφές και οι συµφωνίες που κλείστη­καν µε την κυβέρνηση και τους κερδο­σκόπους στο παρασκήνιο άνοιξαν τον δρόμο για την επιβολή του καθεστώ­τος του µνηµονίου και την πόρτα για την µετεξέλιξη της Ε.Ε. σύµφωνα µε τα γούστα και τα άµεσα συµφέροντα των πιο αδίστακτων και παρασιτικών δυνά­µεων της διεθνούς αγοράς.

Μon ami, Dominique

Όλα αυτά φυσικά έγιναν με τις ευλογίες και την κάλυψη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, την παρό­τρυνση του «mon am i, Dominique», όπως λέει ο Στρος-Καν ότι τον αποκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου όταν τον Δεκέμβριο του 2009 του πρωτοζήτησε τις «συμβουλές» του, όπως επίσης και ενός κλει­στού κύκλου ευρωκρατών που μελετούσαν από τις αρχές του 2009 τον τρόπο να πλασάρουν τον μηχανισμό αυτόν στους πολίτες των κρατών - με­λών. Την αποκάλυψη αυτού του μυστικού κυκλώ­ματος, που αποτελούνταν από κορυφαίους γραφειοκράτες, τραπεζίτες και πολιτικούς της Ε.Ε., έκανε η «Wall Street Journal » στις 24/9/2010.

Τις λεπτομέρειες φυσικά των πάρε-δώσε, των δεσμεύσεων και των συμφωνιών του παρασκη­νίου, θα τις μάθουμε όταν ο ελληνικός λαός θα ανατρέψει την παρούσα κυβέρνηση, θα εκδιώξει το πολιτικό προσωπικό του σύγχρονου δωσιλογισμού, θα καταργήσει απόρρητα και στεγανά που κρύβουν λοβιτούρες, ρεμούλες, ατασθαλίες, υπόγειες διασυνδέσεις και θα ανοίξει σε κοινή θέα τους δημόσιους λογαριασμούς στο σύνολό τους. Και τότε θα μάθει με επώδυνο τρόπο ο κ. Παπανδρέου και όλος ο συρφετός του πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα σ’ αυτή την κατάντια ότι η διαφάνεια δεν είναι ένα απλό κλι­σέ για δεκάρικους εκ του προχείρου.

«Τελική λύση»

Μέχρι τότε, όμως, ο κ. πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ανεβάζουν στροφές για να ολο­κληρώσουν την καταστροφή. Επειδή βλέπουν ότι τα ψωμιά τους είναι λίγα, βιάζονται να βάλουν την υπογραφή τους και στην τελευταία πράξη του δράματος, την επιβολή της «τελικής λύσης» που επιθυμούν τα μεγάλα αφεντικά των αγορών. Αυτό το νόημα έχει και η επίσκεψη του πρωθυ­πουργού στο Βερολίνο αυτές τις ημέρες.

Βασικό μέλημα του κ. Παπανδρέου είναι να πουλήσει στους Γερμανούς την ιδέα της επαναγοράς των ομολόγων. Ως τυπικός μεσίτης των αγορών τρέχει να περιορίσει όσο το δυνατόν τις ζημιές των κερδοσκόπων κατόχων ομολόγων. Από την αρχή το μόνο που ένοιαζε την κυβέρνηση ήταν αυτό ακριβώς. Πώς θα εξασφαλίσει τους κατόχους οµολόγων. Όχι µόνο λόγω των πιέσεων των διεθνών αγορών, αλλά και γιατί σηµαντικές ποσότητες οµολόγων βρίσκονται στα χέρια της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία βιαζό­ταν να δηλώσει ότι είναι υπέρ της επιµήκυνσης, δηλαδή της χειρότερης µορφής αναδιάρθρωσης του χρέους για τον οφειλέτη, αλλά µε κανέναν τρόπο δεν θέλει το «κούρεµα», δηλαδή τη µεί­ωση της ονοµαστικής αξίας των οµολόγων. Γιατί;

Διότι δεν θέλει οι δικοί της άνθρωποι και τα στη­ρίγµατά της να υποστούν ζηµιές και απώλειες.

«Από το παράθυρο»

Όµως καθώς το οικονοµικό κλίµα επιδεινώνε­ται, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι πιθανότητες να µην µπορέσει τελικά να αποφύγει ούτε η κυ­βέρνηση ούτε οι κερδοσκόποι που κρύβονται πί­σω της ένα γερό «κούρεμα» των ομολόγων. Την προοπτική αυτή ενισχύει και η αδυναµία της ευ­ρωζώνης να ετοιµάσει έγκαιρα και να επιβάλειτάχιστα και όχι το 2013, όπως επισήµως έχει ανα­κοινωθεί, τον µόνιµο µηχανισµό διαχείρισης των πτωχεύσεων εντός της.

Σύµφωνα µε το «Bloomberg» (22/2), o κ. Πα­πανδρέου επικέντρωσε τις συνοµιλίες του µε την κ. Μέρκελ στην ανάγκη να περιληφθεί στη συµφωνία που πρόκειται να κλειστεί στα τέλη Μαρτί­ου η δυνατότητα επαναγοράς οµολόγων από τον µόνιµο µηχανισµό αντιµετώπισης κρίσεων, που ετοιµάζει η Ε.Ε., µε στόχο να µειωθούν τα επιτό­κια. Η λογική του κ. Παπανδρέου είναι απλή. Αςαγοράσει µε κάποιον τρόπο τα οµόλογα των υπό χρεοκοπία χωρών το Ευρωπαϊκό Ταµείο Χρηµα­τοπιστωτικής Στήριξης, ή κάποιος άλλος οργανισµός της ευρωζώνης, προσφέροντας νέα οµόλο­γα χαµηλότερου επιτοκίου. Στην πράξη προσπα­θεί να βάλει τη λογική του ευρωομολόγου από το παράθυρο. Κι αυτό είναι κάτι που επιθυµούν διακαώς οι κερδοσκόποι κάτοχοι οµολόγων, αλ­λά αρνήθηκε για µια ακόµη φορά η Bundesbank, διαβλέποντας τον κίνδυνο για τη δηµοσιονοµική κατάσταση της Γερµανίας.

Τα δίνει όλα χάριν των κερδοσκόπων

Προκειμένου ο κ. Παπανδρέου να πείσει την κ. Μέρκελ να δεχτεί το σχέδιο των κερδοσκόπων, είναι διατεθειμένος να τα δώσει όλα. Όχι τα δικά του, αλλά ό,τι έχει απομείνει στη χώρα και τον λαό. Έτσι, η «αξιοποίηση» της δημόσιας περιου­σίας, οι υποδομές, τα νοσοκομεία, ό,τι διαθέτει και δεν διαθέτει η χώρα, μπήκαν στο τραπέζι της συναλλαγής.

Ήδη ανακοινώθηκε ότι το γερμανικό υπουργείο Υγείας θα αναλάβει εργολαβικά να «εκσυγχρο­νίσει» το δημόσιο σύστημα υγείας της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Στέφαν Κάπφερερ, υφυπουργό Υγείας της Γερμανίας, η προσοχή πρέπει να επικε­ντρωθεί στο καίριο πρόβλημα της διαχείρισης των κονδυλίων. Ένα ζήτημα «που αφορά πολλές πλευ­ρές της νοσοκομειακής περίθαλψης, όπως π.χ. το θέμα της διάρκειας της παραμονής των ασθε­νών στα νοσοκομεία. Και συγκεκριμένα: πόσο γρήγορα μπορούμε να δώσουμε εξιτήριο στους ασθενείς και εάν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε με τα εξωτερικά ιατρεία την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη», δήλωσε στην «Deutsche Welle » (15/2). Με άλλα λόγια, το όλο ζήτημα θα είναι πώς θα αποτρέπεται η μακροχρόνια νοσηλεία και πώς θα εκδιώκεται γρήγορα από το δημόσιο νοσοκομείο ο ασθενής για να αναζητήσει την κά­λυψη της ιδιωτικής υγείας. Κάτι που εφαρμόζει η γερμανική κυβέρνηση και στη Γερμανία, ιδιωτικο­ποιώντας το πρώτο δημόσιο σύστημα καθολικής υγείας στην Ευρώπη, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1880. Η ουσία είναι ότι η διαχείριση των ελ­ληνικών δημόσιων νοσοκομείων παραδίδεται σε γερμανικές εταιρείες υγείας, οι οποίες αποτελούν από τους πιο σημαντικούς χορηγούς του κόμμα­τος της Μέρκελ και θησαυρίζουν αυτή την εποχή από τις ιδιωτικοποιήσεις στη Γερμανία.

Χρεοκοπούμε υπέρ της Γερμανίας

Η Γερμανία προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό και να μην βουλιάξει μαζί με την ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2010 υπήρξε μια «χρυσή χρονιά», όπως αποκλήθηκε, για το γερμανικό εμπόριο. Οι εξαγωγές εμφάνισαν αύξηση κατά 18,5% σε σχέση με το 2009, ενώ αύξηση παρουσίασαν και οι εισαγωγές στη Γερμανία, και μάλιστα κατά 20%. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα που έχει καταγραφεί στη Γερμανία από το 1974. Την περασμένη χρονιά το άλμα των γερμανικών εξαγωγών τροφοδοτήθηκε από την αυξημένη ζήτηση στις αναπτυσσόμενες χώρες εκτός ευρωζώνης, όπως την Κίνα, τη Βραζιλία και την Ινδία, αλλά και από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, κυρίως από τις προβληματικές οικονομίες του Νότου. Οι εξαγωγές προς τις χώ­ρες εκτός ευρωζώνης αυξήθηκαν κατά 26%, ενώ προς τις χώρες εντός της ευρωζώνης κατά 12,7%! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η χρόνια ύφεση και η χρεοκοπία των χωρών σαν την Ελλάδα μεταφρά­ζεται σε τρομακτικές εμπορικές επιδόσεις για τη Γερμανία. Αυτό δίνει μια σημαντική διάσταση των ανταλλαγμάτων που ζητά η Γερμανία για να προ­βεί σε «παραχωρήσεις» σε επίπεδο ευρωζώνης. Και επίσης προϊδεάζει τα ανταλλάγματα που είναι διατεθειμένη να δώσει η κυβέρνηση προκειμένου η Μέρκελ να συμφωνήσει στο σχέδιο διάσωσης των κερδοσκόπων.

Το πηγάδι… αποδείχτηκε βαθύ

Το πηγάδι… αποδείχτηκε βαθύ

Posted by Κωνσταντίνος Απόψεις, Ελλάδα Πολιτική, Ροή Κυριακή, Φεβρουάριος 27, 2011

Ομολογώ ότι πάντα με μπέρδευαν οι μαθηματικοί γρίφοι. Να όμως που στη ζωή αποδεικνύονται χρήσιμοι. Γιατί την τεθλασμένη διαπραγματευτική γραμμή του Γιώργου Παπανδρέου, μόνο κάποιος καλά εκπαιδευμένος στη σπαζοκεφαλιά του βάτραχου, που γλύστρησε στο πηγάδι, μπορεί να την παρακολουθήσει.

Αν θυμάστε λοιπόν, ο δύστυχος ο βάτραχος, προσπαθώντας να βγεί από το πηγάδι, ανέβαινε 3 μέτρα το πρωί, αλλά το βράδυ μπερδευόταν και κατρακυλούσε 2 μέτρα πίσω! Ε, κάπως έτσι και ο πρωθυπουργός της χώρας, μπερδεύει τα τουριστικά μίλια που έχει διανύσει με τις διαπραγματευτικές επιδιώξεις της χώρας.

Δυστυχώς η εικόνα δεν προσφέρεται ούτε για παραβολές, ούτε για πλάκες. Αξιοθρήνητη ήταν η παρουσία του Παπανδρέου, τόσο στο Βερολίνο, όσο και στο Ελσίνκι. Και απολύτως ακατανόητη η σκοπιμότητα αυτών των επισκέψεων που μας έσπρωξαν λίγα ακόμη μέτρα βαθύτερα, προς το πάτο του πηγαδιού.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πάντα προσηνής, εμφανίστηκε με κατανόηση. Κατανόηση προς τους θυμωμένους (!)Γερμανούς φορολογούμενους, κατανόηση προς τους ενοχλημένους Φινλανδούς δανειστές, κατανόηση και προς τους αγριεμένους ιθαγενείς που διαδηλώνουν. Λίγο απ΄ όλα δηλαδή…

Επι της ουσίας, ο κ. Παπανδρέου, απλώς υπονόμευσε την ήδη αδύναμη διαπραγματευτική του θέση, για τις κρίσιμες συναντήσεις κορυφής του Μαρτίου. Γιατί άνοιξε διάπλατα τα χαρτιά του, δέχτηκε εκ άνευ όρων τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις των Γερμανών και…μισοδιασφάλισε αυτό που είχε πάρει(ελέω Ιρλανδών φυσικά!)πριν τρείς μήνες !

Απίθανα πράγματα δηλαδή. Στο πιο ακατάλληλο…τάιμιγκ (ένα 24ωρο μετά το νέο εκλογικό χαστούκι που εισέπραξε η Μέρκελ), ο Γιώργος βρέθηκε να παρακαλάει για την…επιμήκυνση που ουσιαστικά είχε κλειδώσει στο Γιουρογκρουπ της 28ης Νοεμβρίου, απλά και μόνο για λόγους ίσης μεταχείρισης μεταξύ των εταίρων.

Προσπάθησε τον Δεκέμβριο να περάσει την απόφαση στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής ο Γιώργος, αλλά προσέκρουσε στην άρνηση των Γερμανών. Και σήμερα βρίσκεται να κυνηγάει ασθμαίνων μία ρύθμιση, ουσιαστικά ανέξοδη για τους δανειστές και μόνον συμβολική για το σύνολο του δυσθεώρατου ελληνικού χρέους που ασφαλώς δεν θα ανακουφιστεί με την παράταση πενταετίας στην αποπληρωμή των 110 δις.

Τα…βατραχοπηδήματα συνεχίστηκαν γύρω από την προοπτική χορήγησης χαμηλότοκων δάνειων προκειμένου να επαναγοράσουμε τμήμα του χρέους. Ο κ. Παπανδρέου, έσπευσε να χαιρετήσει άκριτα, αβασάνιστα και κυρίως…εκ των προτέρων τις δρακόντειες προβλέψεις του γερμανοκίνητου «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας», χωρίς να βεβαιωθεί ότι ο περίφημος μηχανισμός στήριξης θα μπορεί να στηρίξει το «ξαλάφρωμα» του ελληνικού χρέους, είτε με την απευθείας αγορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά, είτε με την παροχή χαμηλότοκων δανείων για επαναγορά ομολόγων από τα κράτη μέλη.

Οι ίδιοι οι Γερμανοί, τώρα κάνουν τους ανήξερους! Δική τους ήταν η ιδέα για το δήθεν ανώδυνο «κούρεμα», μέσω επαναγοράς ομολόγων που θα άφηνε ευχαριστημένους πιστωτές και οφειλέτες. Μόνο που τώρα άλλαξαν ρότα και λένε ότι…αυτά δεν γίνονται γιατί θα επιβαρύνουν και πάλι τους…δικούς τους φορολογούμενους!

Τελικά τι σημαίνουν όλα αυτά τα «μπρος-πίσω»; Τίποτα. Επιβεβαιώνουν απλώς την κατάρρευση του μύθου που κάποτε ήθελε τον νεότερο Παπανδρέου να διαπραγματεύεται με κύρος στα ευρωπαικά σαλόνια. Ο πρωθυπουργός απλώς μιλάει καλά τα αγγλικά. Και είναι ευχάριστος συνομιλητής. Πέραν τούτου ουδέν…

Γιώργος Χαρβαλιάς

Πηγή: "Τύπος της Κυριακής"

Το κόλπο GROSSO της άνευ όρων παράδοσης στους ξένους πιστωτές και της διαπόμπευσης της χώρας από τον εντεταλμένο κυβερνήτη της. Ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς (μίζες, υπερκοστολογήσεις, συμβάσεις έργων ασυνήθιστα μεγάλων διαστάσεων, συστηματική δωροδοκία υπουργών-βουλευτών-κομμάτων-κρατικών υπαλλήλων-διοικήσεων οργανισμών-συνδικαλιστών-δημοσιογράφων-ΜΜΕ, πανωτόκια, αλισβερίσι, πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι, ρεμούλες και αρπαχτές) και συμβάσεων που εξόφθαλμα έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον; Kατά πόσο η τιμή ανταποκρινόταν στην ποιότητα;

Η σιωπηρή "μεταφορά" του ελληνικού κρατικού χρέους

image Η κυβέρνηση της τρόικας με την υπογραφή του μνημονίου ανταλλάσσει το απεχθές χρέος 35 ετών με υποθηκευμένο χρέος προς την τρόικα, άρα αδιαπραγμάτευτο. Ήδη ετοιμάζεται να πάρει άλλα 110 δις το 2012 και δε θα σταματήσουν μέχρι να ολοκληρώσουν τη καταστροφή υποθηκεύοντας την Ελλάδα στη Τρόικα για 450 Δις. Το πρόγραμμα εκταμίευσης των δόσεων του τροϊκανού δανείου των € 110 δις, είναι με τέτοιο τρόπο διαρθρωμένο, ώστε να χρησιμεύει  κυρίως στην αναχρηματοδότηση ομολόγων που λήγουν.Δηλαδή, το δημόσιο παίρνει λεφτά από την τρόικα, (και σε αντιστάθμισμα εφαρμόζει το Μνημόνιο, τη μεγαλύτερη επιχείρηση εκθεμελίωσης εργασιακών και γενικότερα κοινωνικών δικαιωμάτων προς όφελος του κεφαλαίου, που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα),  μόνο και μόνο για  να αποπληρώσει τους πιστωτές του, (δηλαδή το εγχώριο και διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο), για το απεχθές χρέος 35 ετών.

«Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»

Οι τρεις όροι για να χαρακτηριστεί απεχθές ένα χρέος είναι: Πρώτον, να έχει συναφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους. Δεύτερον, τα ποσά που εισέρευσαν από το δάνειο να σπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του έθνους και, τρίτον, ο πιστωτής να ήταν ενήμερος των παραπάνω.

Άμεσα πρέπει να συγκροτηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου με προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους και εμπειρίας. Η συμβουλή μου είναι μία: Ανοίξτε τα βιβλία! Εξετάστε με διαφανείς διαδικασίες και την παρουσία της κοινωνίας όλες τις κρατικές συμβάσεις –από τις πιο μεγάλες, όπως για παράδειγμα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι τις πιο μικρές– και βρείτε ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως παράνομο και απεχθές κατά τη διεθνή νομική ορολογία, και αρνηθείτε το!

Ο Ερίκ Τουσέν δεν μιλάει στη βάση υποθέσεων. Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα πριν από τρία χρόνια, μεταφέρει την πολύτιμη εμπειρία του από τις καθ’ όλα νόμιμες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του Ισημερινού για να απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους. Μέχρι και τη δευτερογενή αγορά χρησιμοποίησε ο Κορέα με τις κατάλληλες κινήσεις για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Υπήρχε όμως πολιτική βούληση, όχι άνευ όρων παράδοση στους ξένους πιστωτές και διαπόμπευση της χώρας, όπως στην Ελλάδα!

Στα τέλη του 2006 ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με βασική του εξαγγελία να τερματιστεί η απαράδεκτη κατάσταση με το εξωτερικό χρέος που απομυζούσε τους σπουδαιότερους πόρους της οικονομίας. Τον Ιούλιο του 2007 δημιούργησε με προεδρικό διάταγμα μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους – εγχώριου και διεθνούς. Η έρευνα αφορούσε 30 ολόκληρα χρόνια από το 1976 μέχρι το 2006.

εξετάσαμε τη νομιμότητα κάθε σύμβασης και των επιμέρους όρων της, τη συμβατότητά τους με το σύνταγμα της χώρας, το διεθνές δίκαιο και επίσης με το συμφέρον του έθνους. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε σε συγκεκριμένες οικονομικές συμβάσεις έργων ασυνήθιστα μεγάλων διαστάσεων για τα μέτρα του Ισημερινού, όπως π.χ. μεγάλα φράγματα. Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους των εμπορικών πιστώσεων που χορήγησαν στον Ισημερινό χώρες όπως η Γερμανία, με απώτερο στόχο να αγοραστούν γερμανικά προϊόντα για να ενισχυθούν οι γερμανικές εξαγωγές. Είναι δάνεια που δίνονται με σκοπό να υποστηριχθεί η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως π.χ. της Siemens. Καθήκον μας ήταν να ελέγξουμε τις τιμές με τις οποίες αγοράστηκε ο εξοπλισμός της Siemens, κατά πόσο δηλαδή η τιμή ανταποκρινόταν στην ποιότητα. Κι αυτό γιατί σε πλήθος περιπτώσεων που εμπλέκονταν πολυεθνικές εταιρείες βρήκαμε ακραία φαινόμενα διαφθοράς. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, σε κρατικές αγορές που δεν είχαν καμιά σχέση με τις ανάγκες της χώρας, αλλά αποτελούσαν αφορμές για να δοθούν μίζες.

Φυσικά. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν των αμερικανικών τραπεζών Citibank και JP Morgan. Αυτές οι τράπεζες συστηματικά δωροδοκούσαν κρατικούς υπαλλήλους σε όλη την κλίμακα του δημοσίου –ακόμη και τον υπουργό Οικονομικών– για να πειστούν να υπογράψουν συμβάσεις που εξόφθαλμα έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον και με προκλητικό τρόπο ευνοούσαν τα συμφέροντα των τραπεζών.

Μετά τα παραπάνω, ο ίδιος ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα, δύο μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών μας, στις 14 Νοεμβρίου 2008, ανακοίνωσε και επίσημα ότι στη βάση των ευρημάτων μας είναι υποχρεωμένος να προβεί στην παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους ύψους 3 δις δολαρίων που αντιπροσώπευε το 70% του χρέους υπό τη μορφή ομολόγων. Αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας πως το χρέος δεν ήταν νόμιμο, αλλά ήταν προϊόν διαφθοράς και δωροδοκιών. Κατά συνέπεια, δεν ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνησή του να σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις. Τους επόμενους πέντε ολόκληρους μήνες η κυβέρνηση τήρησε στάση σιωπής, δεν προέβη σε καμιά δημόσια ανακοίνωση για το θέμα, παρά το ενδιαφέρον που υπήρχε.

Ήταν μια τακτική. Η κυβέρνηση του Ισημερινού, τον Απρίλιο του 2009, απευθύνθηκε στους πιστωτές με την εξής πρόταση: «Προτιθέμεθα να αγοράσουμε όλα τα ομόλογα με έκπτωση 65%. Πληρώνουμε, δηλαδή, 35 σεντς το δολάριο. Συμφωνείτε ή όχι;». Οι κάτοχοι του 91% των ομολόγων δέχτηκαν αμέσως την ανταλλαγή. Επρόκειτο για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης, καθώς επέβαλε «κούρεμα» της τάξης του 65%.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 9/12/2010

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό και δεν θα το λύσει καμία διεθνής επιτροπή ελέγχου

«Όμως ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι κύριοι αυτοί που προτείνουν τη «διεθνή επιτροπή» ξέρουν ή μπορούν να βρουν το ύποπτο ή παράνομο χρέος, πόσο από το χρέος μπορεί να πληρώσει ένας λαός; Στο ερώτημα αυτό κανείς δεν απαντά. Για παράδειγμα ας πούμε ότι το ύποπτο ή παράνομο χρέος είναι 50-60%, ποιος μπορεί στα σοβαρά να υποστηρίξει ότι το υπόλοιπο χρέος μπορεί να πληρωθεί από τον λαό και την χώρα; Όταν μια χώρα και ένας λαός έχει κυριολεκτικά λεηλατηθεί επί δεκαετίες και έχει οδηγηθεί στην χρεοκοπία, τι σημαίνει «δίκαιο» και «άδικο» χρέος όταν η χώρα και ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει τίποτε; Εκτός κι όλα αυτά στήνονται για να εξαναγκάσουμε την χώρα και τον λαό της που δεν μπορεί να πληρώσει, να ξεπουληθεί όχι για όλο το χρέος, αλλά μόνο για εκείνο το χρέος που είναι «δίκαιο». Τέτοια περίπτωση είναι και η Ελλάδα. Το δημόσιο χρέος, τουλάχιστον άνω του 90%, είναι συσσωρευμένοι τόκοι πάνω σε κεφαλαιοποιημένους τόκους παλιότερων δανείων. Με άλλα λόγια το χρέος της χώρας έχει δημιουργηθεί κατά κύριο λόγο πληρώνοντας πανωτόκια πάνω σε πανωτόκια. Ακόμη κι αν κάποιος θεωρήσει ότι τα αρχικά δάνεια – που έτσι ή αλλιώς έχουν ξεπληρωθεί δεκάδες φορές έως σήμερα – ήταν «δίκαια», γιατί μια χώρα και ένας λαός να ξεπουλιέται για να πληρώνει πανωτόκια; Αυτό ακριβώς το ζήτημα, που δεν είναι μόνο πρόβλημα της υπερχρεωμένης Ελλάδας, ήρθε να αντιμετωπίσει η πρόταση του ΟΗΕ (Απρίλιος του 2010) που θεωρεί ως «απεχθές χρέος» όχι μόνο εκείνο που είναι προϊόν ύποπτης συναλλαγής, αλλά κάθε χρέος που για να πληρωθεί οδηγεί στην καταστρατήγηση, παραβίαση, ή και κατάργηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όταν λοιπόν μια χώρα αναγκάζεται να συνθλίψει τη δουλειά και τα εισοδήματα του λαού της, να περικόψει δραστικά δημόσιες και κοινωνικές παροχές και να ξεπουλήσει την περιουσία της και έτσι να θέσει την ασφάλεια, την ευνομία και την ομαλότητά της σε κίνδυνο, προκειμένου να πληρώσει τους δανειστές της, τότε το χρέος της θεωρείται «απεχθές» και οφείλει να αρνηθεί την πληρωμή του. Τάδε έφη ο ειδικός επιτετραμμένος για την μελέτη και αντιμετώπιση του χρέους σε εισήγησή του προς την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2010, η οποία κατά πλειοψηφία έγινε αποδεχτή από αυτό το διεθνές σώμα. Και είναι μάλλον περίεργο που όσοι σκίζονται για τον έλεγχο των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα, δήθεν για να αποκαλύψουν το μέρος του χρέους που είναι «απεχθές», τους διαφεύγει ως δια μαγείας αυτή η σημαντική συμβολή του ΟΗΕ στην έννοια του «απεχθούς χρέους».

Στη θέση λοιπόν του αιτήματος για διεθνή επιτροπή ελέγχου του δημόσιου χρέους, πρέπει να μπει το βαθιά δημοκρατικό και λαϊκό αίτημα για άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών ώστε να δούμε που και πώς προέκυψαν οι δανειακές ανάγκες του κράτους και προς όφελος τίνος δαπανήθηκαν τα κονδύλια του δημόσιου ταμείου (τακτικά και δανειακά). Μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί το αλισβερίσι, το πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι, οι ρεμούλες και οι αρπαχτές. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει μόνο όταν οι δημόσιοι λογαριασμοί γίνουν πραγματικά δημόσιοι, δηλαδή προσβάσιμοι και ελέγξιμοι από όλους του πολίτες και όχι μόνο από επιλεγμένους «ειδικούς», υπό την άμεση εποπτεία του κοινοβουλίου. Ενός κοινοβουλίου που δεν θα είναι υποτελές της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά αληθινά κυρίαρχο και εργαζόμενο σώμα, όπου τα μέλη του θα έχουν περιορισμένο χρόνο θητείας, θα εκλέγονται και θα λογοδοτούν απευθείας στους εκλογείς τους, οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να τους ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή διαπιστώσουν ότι δεν επιτελούν το έργο για το οποίο τους έχουν στείλει στο κοινοβούλιο, κοκ. Φυσικά, ύστερα από τον αναγκαίο δημοσιονομικό έλεγχο – με αναδρομική ισχύ – όποιος βρεθεί ότι εμπλέκεται σε διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, πολιτικός, κόμμα ή εταιρεία, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και να κατασχεθεί η περιουσία του στο σύνολο της ως ελάχιστη αποζημίωση για τις πράξεις του.
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η μια πρόταση περί «διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους» αναθέτει πάλι σε κάποιους άλλους, ειδικούς ή μη, το ζήτημα που πρέπει να λύσει ο ίδιος λαός διεκδικώντας και κατακτώντας επιτέλους τη δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο. Και δημοκρατία θεμελιώνεται σε δυο βασικές αρχές: την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Αρχές που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν με το επαχθές και απεχθές δημόσιο χρέος της χώρας και το καθεστώς υποδούλωσης και κατοχής που έχουν επιβάλει οι δανειστές, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ.» Δημήτρης Καζάκης

http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_180.html

26 Φεβ 2011

Ερίκ Τουσέν:«Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»

Ερίκ Τουσέν:«Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»

15/12/2010 - 09:00

|

Στη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα δώσει τα νομικά και ηθικά...

Ερίκ Τουσέν:«Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»

επιχειρήματα για την παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους καλεί ο διακεκριμένος επιστήμονας και αγωνιστής Ερίκ Τουσέν στη βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε στα «Επίκαιρα». Ο Ερίκ Τουσέν δεν μιλάει στη βάση υποθέσεων. Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα πριν από τρία χρόνια, μεταφέρει την πολύτιμη εμπειρία του από τις καθ’ όλα νόμιμες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του Ισημερινού για να απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους. Μέχρι και τη δευτερογενή αγορά χρησιμοποίησε ο Κορέα με τις κατάλληλες κινήσεις για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Υπήρχε όμως πολιτική βούληση, όχι άνευ όρων παράδοση στους ξένους πιστωτές και διαπόμπευση της χώρας, όπως στην Ελλάδα!

Ο Ερίκ Τουσέν είναι ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, ιδρυτής και πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM, www.cadtm.org). Έχει συγγράψει πολλά βιβλία για συναφή θέματα (Your money or your life! The tyranny of global finance, The World Bank: a never ending coup d’ état, και άλλα). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του που έγραψε μαζί με την Νταμιέν Μιλιέτ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2010 και καταπιάνεται με το θέμα του παγκόσμιου χρέους και τις ευθύνες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τίτλος του, The debt, the IMF and the World Bank, sixty questions sixty answers (εκδόσεις Monthly Review).

Ποια είναι τα ειδικά χαρακτηριστικά της κρίσης δημόσιου χρέους που έχει ξεσπάσει εδώ και ένα χρόνο στην Ευρωζώνη, διαφοροποιώντας τη από άλλες κρίσεις χρέους που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου;

Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κρίσης είναι ότι αποτελεί δημιούργημα των ιδιωτικών τραπεζών, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, που πλήττει τις χώρες της περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, κ.ά.) και του πρώην σοβιετικού μπλοκ που εντάχθηκε στην ΕΕ την προηγούμενη δεκαετία. Πρόκειται, λοιπόν, για μια κρίση που εξελίχθηκε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η κρίση αποτελεί επίσης δημιούργημα –κι αυτό είναι ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της– των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες ’80 και ’90 και ως βασικό τους χαρακτηριστικό είχαν τη μείωση των φόρων που πλήρωναν οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι. Το αποτέλεσμα στη συνέχεια ήταν να μειωθούν απότομα τα κρατικά έσοδα και να ανοίξει ο δρόμος για τη σημερινή δημοσιονομική κρίση. Ανεξάρτητα, δηλαδή, από τις επιπλέον συγκυριακές αιτίες, η κρίση προετοιμάστηκε από τις φιλο-επιχειρηματικές πολιτικές των προηγούμενων δύο δεκαετιών.

Η τρίτη αιτία, που αποτέλεσε και τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν το κόστος για τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.

Όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν θέσει στη διάθεση των τραπεζιτών την τελευταία τριετία, υπό τη μορφή ρευστού και εγγυήσεων, 78 δις ευρώ!

Σε αυτή την κατηγορία της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα ενταχθεί εντός λίγων εβδομάδων και η δική μου χώρα, το Βέλγιο. Κι αυτό λόγω της διάσωσης από το κράτος των τριών μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών, της Fortis, της Dexia και της KBC, που είχε εκτεθεί πάρα πολύ στην ανατολική Ευρώπη και επίσης στην Ιρλανδία, κατέχοντας κρατικά ομόλογα ύψους 20 δις ευρώ.

Κι ο λογαριασμός τώρα μεταβιβάζεται στους πολίτες;

Ακριβώς! Τα ιδιωτικά χρέη μεταβιβάζονται στις δημόσιες Αρχές και γι’ αυτό έχουμε την απογείωση του δημόσιου χρέους. Ως συνέπεια η έκρηξη του δημόσιου χρέους γίνεται μια πολύ καλή αφορμή για ένα νέο κύμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών πρωτοφανούς αγριότητας. Κι εννοώ αυτό που γίνεται στη χώρα σας, το οποίο μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με ό,τι συνέβη στις χώρες του Τρίτου Κόσμου από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο έχει τεράστια εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Οι ίδιες καταστροφικές, εγκληματικές πολιτικές εφαρμόζονται και σήμερα στην Ελλάδα, όπου μεταφέρεται αυτούσια όλη αυτή η αρνητική εμπειρία.

Ο εφιάλτης, πάντως, του ΔΝΤ και του δημόσιου χρέους δεν αποτελεί μονόδρομο και χώρες όπως ο Ισημερινός απαλλάχθηκαν από τα δεσμά τους. Πώς έγινε αυτό;

Στα τέλη του 2006 ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με βασική του εξαγγελία να τερματιστεί η απαράδεκτη κατάσταση με το εξωτερικό χρέος που απομυζούσε τους σπουδαιότερους πόρους της οικονομίας. Τον Ιούλιο του 2007 δημιούργησε με προεδρικό διάταγμα μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους – εγχώριου και διεθνούς. Η έρευνα αφορούσε 30 ολόκληρα χρόνια από το 1976 μέχρι το 2006. Ο λογιστικός έλεγχος έγινε επίσης με την ουσιαστική συμμετοχή 12 ατόμων που προέρχονταν από την κοινωνία των πολιτών, από την κοινότητα των ιθαγενών, που αποτελούν το 50% του πληθυσμού, και αλλού. Επίσης 6 άτομα, ειδικοί για την ακρίβεια, προέρχονταν από το εξωτερικό.

Ήσασταν ένας από αυτούς…

Ναι. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας ήταν η μεγάλη εμπειρία που είχαμε από την ανάλυση του διεθνούς χρέους. Τεράστια σημασία είχε επίσης η απόφαση του Ραφαέλ Κορέα να υποστηρίξουν το έργο και τις αποφάσεις της Επιτροπής όλα τα όργανα του κράτους και αναφέρομαι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, στις ανεξάρτητες Αρχές κατά της διαφθοράς, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κ.ά. Όλοι αυτοί συμμετείχαν στις συνεδριάσεις μας. Δουλέψαμε εντατικά επί 14 μήνες, από τον Ιούλιο του 2007 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2008. Αναλύσαμε κάθε είδους σύμβαση που είχε υπογραφεί στους τομείς της ασφάλειας, των εμπορικών πιστώσεων, μεταξύ τραπεζών –ακόμη και του ιδιωτικού τομέα– με το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους πολυμερείς οργανισμούς. Βάλαμε, επίσης, στο μικροσκόπιο όλα τα διμερή δάνεια που είχε υπογράψει ο Ισημερινός με χώρες όπως η Ισπανία και η Γερμανία, ακόμη και τους όρους υπό τους οποίους συνάφθηκε το εσωτερικό χρέος. Σε αυτή τη δουλειά είχαμε τη βοήθεια 15 νομικών, ορκωτών λογιστών ελεγκτών, ειδικών στα δημόσια οικονομικά. Εξετάσαμε όχι μόνο όλα τα έγγραφα, αλλά και καθετί που αφορούσε το δανεισμό. Θέταμε, για παράδειγμα, το ερώτημα γιατί αυτό το δάνειο να συναφθεί με το συγκεκριμένο επιτόκιο και όχι με κάποιο άλλο, ποιο μέρος του αποπληρώθηκε, είχαμε το δικαίωμα να ανοίγουμε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών που υπέγραφαν και παραλάμβαναν τα δάνεια. Επίσης, ζητήσαμε παραστατικά από όλες τις τράπεζες για τα δάνεια που είχαν δοθεί ή υποτίθεται πως είχαν αποπληρωθεί, γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί κατά πόσο πραγματικά είχαν εξοφληθεί ακόμη και εκείνα τα δάνεια που θεωρητικά είχαν αποπληρωθεί.

Η συμβολή των νομικών ποια ήταν;

Ήταν αναντικατάστατη, καθώς με τη βοήθειά τους εξετάσαμε τη νομιμότητα κάθε σύμβασης και των επιμέρους όρων της, τη συμβατότητά τους με το σύνταγμα της χώρας, το διεθνές δίκαιο και επίσης με το συμφέρον του έθνους. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε σε συγκεκριμένες οικονομικές συμβάσεις έργων ασυνήθιστα μεγάλων διαστάσεων για τα μέτρα του Ισημερινού, όπως π.χ. μεγάλα φράγματα. Σε αυτή την περίπτωση, μάλιστα, δεν αρκεστήκαμε στις τυπικότητες. Με επίσημο τρόπο ζητήσαμε τη γνώμη των ντόπιων για τις επιπτώσεις που είχε στην καθημερινότητά τους η κατασκευή των φραγμάτων. Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους που έγινε η χρηματοδότηση της κατασκευής τους κι αν όλα αυτά –κόστος, χρηματοδότηση– ήταν συγκρίσιμα με τις διεθνείς τιμές που επικρατούσαν για αντίστοιχες εργασίες.

Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους των εμπορικών πιστώσεων που χορήγησαν στον Ισημερινό χώρες όπως η Γερμανία, με απώτερο στόχο να αγοραστούν γερμανικά προϊόντα για να ενισχυθούν οι γερμανικές εξαγωγές. Είναι δάνεια που δίνονται με σκοπό να υποστηριχθεί η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως π.χ. της Siemens. Καθήκον μας ήταν να ελέγξουμε τις τιμές με τις οποίες αγοράστηκε ο εξοπλισμός της Siemens, κατά πόσο δηλαδή η τιμή ανταποκρινόταν στην ποιότητα. Κι αυτό γιατί σε πλήθος περιπτώσεων που εμπλέκονταν πολυεθνικές εταιρείες βρήκαμε ακραία φαινόμενα διαφθοράς. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, σε κρατικές αγορές που δεν είχαν καμιά σχέση με τις ανάγκες της χώρας, αλλά αποτελούσαν αφορμές για να δοθούν μίζες.

Ανακαλύψατε συγκεκριμένες περιπτώσεις που πολυεθνικές επιχειρήσεις έδιναν μίζες;

Φυσικά. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν των αμερικανικών τραπεζών Citibank και JP Morgan. Αυτές οι τράπεζες συστηματικά δωροδοκούσαν κρατικούς υπαλλήλους σε όλη την κλίμακα του δημοσίου –ακόμη και τον υπουργό Οικονομικών– για να πειστούν να υπογράψουν συμβάσεις που εξόφθαλμα έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον και με προκλητικό τρόπο ευνοούσαν τα συμφέροντα των τραπεζών.

Γι’ αυτό ο Κορέα ήθελε την ενεργό συμμετοχή και των δημόσιων Αρχών στην επιτροπή σας…

Πράγματι. Στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Ισημερινού συμμετείχε ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης και για κάθε ύποπτη περίπτωση που βρίσκαμε και αφορούσε όχι μόνο υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, αλλά ακόμη και πρώην υπουργούς Οικονομικών, εξέδιδε εντολή για δικαστική διερεύνηση. Η Δικαιοσύνη του Ισημερινού προχώρησε σε μηνύσεις ακόμη και εναντίον αμερικανικών τραπεζών, γιατί αυτές οργάνωσαν τις επιχειρήσεις, αυτές δωροδοκούσαν. Υπογραμμίζω, πάντως, ότι δεν ελέγξαμε μόνο τους όρους χρηματοδότησης, αλλά όλη τη σκοπιμότητα κάθε κρατικής οικονομικής δοσοληψίας.

Μετά τα παραπάνω, ο ίδιος ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα, δύο μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών μας, στις 14 Νοεμβρίου 2008, ανακοίνωσε και επίσημα ότι στη βάση των ευρημάτων μας είναι υποχρεωμένος να προβεί στην παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους ύψους 3 δις δολαρίων που αντιπροσώπευε το 70% του χρέους υπό τη μορφή ομολόγων. Αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας πως το χρέος δεν ήταν νόμιμο, αλλά ήταν προϊόν διαφθοράς και δωροδοκιών. Κατά συνέπεια, δεν ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνησή του να σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις. Τους επόμενους πέντε ολόκληρους μήνες η κυβέρνηση τήρησε στάση σιωπής, δεν προέβη σε καμιά δημόσια ανακοίνωση για το θέμα, παρά το ενδιαφέρον που υπήρχε.

Και να υποθέσουμε ότι δεν συνέβη λόγω φόρτου εργασιών…

Ακριβώς! Ήταν μια τακτική. Οι πιστωτές ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι, καθώς δεν ήξεραν τι θα συμβεί από κει και πέρα. Η αντίδρασή τους ήταν να αρχίσουν να ξεπουλούν μανιωδώς στη δευτερογενή αγορά τα ομόλογα του Ισημερινού. Και ξέρετε σε τι τιμή; Στο 20% της ονομαστικής τους αξίας! Τότε ακριβώς η κυβέρνηση του Ισημερινού, τον Απρίλιο του 2009, απευθύνθηκε στους πιστωτές με την εξής πρόταση: «Προτιθέμεθα να αγοράσουμε όλα τα ομόλογα με έκπτωση 65%. Πληρώνουμε, δηλαδή, 35 σεντς το δολάριο. Συμφωνείτε ή όχι;». Οι κάτοχοι του 91% των ομολόγων δέχτηκαν αμέσως την ανταλλαγή. Επρόκειτο για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης, καθώς επέβαλε «κούρεμα» της τάξης του 65%.

Λόγω αυτής της πολύ σπουδαίας και χρήσιμης εμπειρίας σας, να υποθέσω πως έχετε υποστηρίξει ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να προσφύγει σε στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους και δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα προσδιορίσει τις ευθύνες των πιστωτών για την εκτίναξή του, η οποία θα επιτρέψει τη σοβαρή του μείωση;

Ακριβώς! Αυτή η επιλογή αποτελεί μονόδρομο πλέον για την Ελλάδα!

Κατά πόσο όμως η Ελλάδα, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της, μπορεί να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα;

Οι διαφορές που υπάρχουν με τον Ισημερινό δείχνουν ότι για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αν φυσικά υπάρχει πολιτική βούληση. Πάρτε για παράδειγμα υπόψη σας ότι ο Ισημερινός είναι μια μικρή χώρα, που δεν έχει καν δικό της νόμισμα. Χρησιμοποιεί το δολάριο, αυτό είναι το επίσημο νόμισμά της. Κατά συνέπεια είναι πολύ πιο έντονα εκτεθειμένη σε διεθνείς οικονομικές πιέσεις. (Σ.Σ.: Το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα του Ισημερινού αντιστοιχεί στο 12% του ελληνικού και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ισημερινού στο 10% του ελληνικού.) Το αίτημά της έγινε όμως δεκτό λόγω του ότι είχε πολύ ισχυρά νομικά και ηθικά ερείσματα και γι’ αυτό άλλωστε δεν συνοδεύτηκε από δικαστικές προσφυγές των πιστωτών κατά της κυβέρνησης.

Λέγεται, ωστόσο, μετ’ επιτάσεως ότι οι αγορές θα τιμωρήσουν όποιες χώρες δεν σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους…

Πράγματι, αλλά πουθενά στην πράξη δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτή η απειλή. Ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας στην τελευταία μελέτη του βρετανικού ινστιτούτου Research on Money and Finance (Σ.Σ.: αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη τις επόμενες μέρες) δείχνει πως ούτε η Ρωσία το 1998 ούτε η Αργεντινή το 2001 τιμωρήθηκαν από τις αγορές. Αντίθετα, η μετέπειτα πορεία της οικονομίας τους έδειξε πόσο επιτυχημένη και επωφελής ήταν η επιλογή τους, να προβούν δηλαδή σε αθέτηση πληρωμών.

Τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να κάνει άμεσα η Ελλάδα για να ξεφύγει απ’ αυτό το φαύλο κύκλο;

Άμεσα πρέπει να συγκροτηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου με προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους και εμπειρίας. Η συμβουλή μου είναι μία: Ανοίξτε τα βιβλία! Εξετάστε με διαφανείς διαδικασίες και την παρουσία της κοινωνίας όλες τις κρατικές συμβάσεις –από τις πιο μεγάλες, όπως για παράδειγμα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι τις πιο μικρές– και βρείτε ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως παράνομο και απεχθές κατά τη διεθνή νομική ορολογία, και αρνηθείτε το! 

Περί απεχθούς χρέους

Η θεωρητική θεμελίωση του όρου «απεχθές χρέος» οφείλεται στο Ρώσο καθηγητή Νομικής Αλεξάντερ Σακ. Η συμβολή του Σακ, ο οποίος την εποχή εκείνη –τη δεκαετία του ’20– δίδασκε στο Παρίσι και δεν συγκαταλέγεται στους ριζοσπάστες διανοούμενους, έγκειται στις τρεις προϋποθέσεις που έθεσε έτσι ώστε ένα χρέος να χαρακτηριστεί απεχθές, οπότε κατά συνέπεια μια κυβέρνηση παύει να δεσμεύεται να το πληρώσει.

Οι τρεις όροι για να χαρακτηριστεί απεχθές ένα χρέος ήταν: Πρώτον, να έχει συναφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους. Δεύτερον, τα ποσά που εισέρευσαν από το δάνειο να σπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του έθνους και, τρίτον, ο πιστωτής να ήταν ενήμερος των παραπάνω. Να αναφερθεί πως η συνεισφορά του Σακ δεν έγινε σε κενό αέρα. Αντίθετα, αξιοποίησε πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα όπου η παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους αποφασίστηκε με την παραπάνω αιτιολογική βάση. Το πρώτο παράδειγμα αφορούσε στην άρνηση πληρωμής από τις ΗΠΑ το 1898 των χρεών που είχε αναλάβει η Κούβα όσο ήταν υπό ισπανική κατοχή και τα οποία οι ΗΠΑ στη συνέχεια αρνήθηκαν να επωμιστούν. Το δεύτερο παράδειγμα εξελίχθηκε είκοσι χρόνια αργότερα και πάλι πριν ο Ρώσος νομικός δώσει περιεχόμενο στη ρήτρα του «απεχθούς χρέους». Αφορούσε ειδικότερα την απόφαση της κυβέρνησης της Κόστα Ρίκα να μην πληρώσει ένα δάνειο που είχε συνάψει η προηγούμενη δικτατορική εξουσία με την τράπεζα Royal Bank of Canada.

Η τεράστια συμβολή του Σακ έγκειται στη μετατόπιση του κέντρου βάρους της επιχειρηματολογίας υπέρ της παύσης πληρωμών του δημόσιου χρέους, η οποία παύει να επικεντρώνεται στην ηθική διάσταση του προβλήματος και μετατοπίζεται στη νομική. Το ερώτημα, δηλαδή, δεν είναι αν πλέον μπορεί μια χώρα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά αν πρέπει. Η συγκεκριμένη δυνατότητα αξιοποιήθηκε κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες από πολλές κυβερνήσεις και κινήματα πολιτών.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 9/12/2010

ΤΟ ΔΝΤ άναψε το πράσινο φως για εκλογές την Άνοιξη;

ΤΟ ΔΝΤ άναψε το πράσινο φως για εκλογές την Άνοιξη;

Από factorx στις 14/02/2011

Share

Ανταπόκριση Ειδικού Συνεργάτη

Ο… “θυμός” της κυβέρνησης Παπανδρέου, όχι επί της ουσίας, αλλά για τα διαδικαστικά γύρω από τους “κανόνες συμπεριφοράς” των εκπροσώπων της Τρόικας υποκρύπτει εκλογικούς σχεδιασμούς, σύμφωνα με αξιόπιστες αναλύσεις. Μάλιστα, από έγκυρο διεθνή αναλυτή και προ της εξελίξεως αυτής, είχε λεχθεί μετά βεβαιότητας πως ο Παπανδρέου βαδίζει την Άνοιξη για εκλογές.

Κατ’ αρχήν, απορρίπτεται κάθετα  η σκέψη που πέρασε από μερικούς ότι ο τρόπος που αντέδρασε η κυβέρνηση ήταν ερασιτεχνικός ή πως τάχα αιφνιδιάστηκε από τους εκπροσώπους της τρόικας. Ο Παπανδρέου έχει γύρω του “μάστορες” της παραπληροφόρησης και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που δεν αιφνιδιάζονται εύκολα και έχουν ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα αξιοποίησης κάθε ευκαιρίας.

Ποιά ήταν η τεχνηέντως δημιουργηθείσα ευκαιρία στην προκειμένη περίπτωση; Η υποτιθέμενη οργή της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού που για να τον …”κατευνάσει” χρειάστηκε η “παρέμβαση” του γενικού διευθυντού του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν.

Πρόκειται, επιεικώς, περί αστείου”,  γιατί ο Στρος-Καν μέχρι τούδε, έχει “κάνει πολιτικές πλάτες” στον Παπανδρέου και για άλλη μια φορά, τώρα, έκανε ακριβώς το ίδιο και ίσως με τη στάση του να του έδωσε το “πράσινο φως” για να προχωρήσει σε εκλογές “εφ’ όσον χρειασθεί”, ελέχθη από παράγοντα του ΔΝΤ.

Μάλιστα, οι μάστορες της παραπληροφόρησης του περιβάλλοντος Παπανδρέου διέρρεαν, μέσω Ουάσιγκτον, ότι δήθεν την ευθύνη της συμπεριφοράς της τρόικας φέρνει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Ολλανδός    Μπομπ Τράα, εξ ου και η αιτιολόγηση της “αναγκαίας” παρέμβασης του προϊσταμένου του, Στρος-Καν.

Εδώ υπάρχει μια αλήθεια, και η αλήθεια είναι πως ο Ολλανδός δεν είναι διατεθειμένος να “κάνει παιχνίδι” με τους συνομιλητές του στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό ήταν γνωστό εκ των προτέρων, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όπως λένε αυτοί που ξέρουν, το επιτελείο του Γιώργου επεδίωξε και κατόρθωσε να τον κρατήσει μακρά των Αθηνών για ενα ασυνήθιστα μεγάλο διάστημα, για να αποφύγει τον στενό έλεγχο της εξέλιξης του προγράμματος διάσωσης.

Τώρα του αποδίδουν ευθύνες για την “συμπεριφορά” της τρόικας είτε για να τον ξεφορτωθούν είτε ως άλλοθι για τους εκλογικούς τους σχεδιασμούς (ΣΣ δείτε και σημερινά δημοσιεύματα κατά του Τράα στον φιλοκυβερντητικό Τύπο, για να μην μας περνάνε για ανόητους).

Στο  ΔΝΤ ούτως ή άλλως από τον περασμένο Οκτώβριο προέβλεπαν πρόωρες- μάλλον φθινοπωρινές- εκλογές γιατί, όπως έχει ειπωθεί, το πρόγραμμα του ΔΝΤ είναι τόσο βαρύ που ουδεμία κυβέρνηση θα μπορούσε να το αντέξει και σίγουρα θα προχωρούσε σε εκλογές, έκτος αν είχε τάσεις αυτοχειρίας.

Το ενδιαφέρον σ’ όλα αυτά τώρα είναι η άμεση αντίδραση του Υπουργού Εσωτερικών Ραγκούση και φερόμενου διαδόχου του Παπανδρέου που θέλησε πρώτος να δώσει το “στίγμα” του στις κυβερνητικές αντιδράσεις κατά της τρόικας. Δεν πρόλαβε, δε, να λαλήσει ο Ραγκούσης και κατά πόδας τον ακολούθησε ο Υπουργός Άμυνας Βενιζέλος, με μια εξ ίσου σκληρή δήλωση κατά της τρόικας, κατά τρόπο που ήθελε να δείξει ότι είναι και αυτός παρών. Τα αυτονόητα παραλείπονται…

Αλλά ο Παπανδρέου, τι σκέφτεται ο Παπανδρέου; Είναι μια δύσκολη συναισθηματικά και ψυχολογικά απάντηση, αλλά το μόνο που μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα είναι πως θέλει να “καθαρίσει” το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα και αυτή ακριβώς είναι η αποστολή του…

Πρώτη του ενέργεια βέβαια το “καθάρισμα” του ΠΑΣΟΚ, γιατί από νεαρή ηλικία, από τότε που μάθαινε την Ελλάδα ως Έλληνας του εξωτερικού, έβλεπε τα “κακώς κείμενα” στη χώρα του πατέρα του και του παππού του, έστω και αν αργότερα, ως Υπουργός Εξωτερικών, συνέβαλε και ο ίδιος σ’ αυτά, με τις ανευ αποδείξεων χορηγίες του στους παρατρεχάμενους του για τις διάφορες αορίστου προορισμού και υποστάσεως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ( ΜΚΟ ).

Κάτι τέτοιο βέβαια προδικάζει πως ο Παπανδρέου θα πάει νωρίτερα και από τις προβλέψεις του ΔΝΤ για εκλογές. Μέσα στην Άνοιξη, με λίστα σ’ αυτή την περίπτωση.

Και θα πληρώσει η χώρα τα υπέρογκα ποσά για να κάνει ο Παπανδρέου τα “κέφια” του με τις πρόωρες εκλογές;

Αυτό θα εξαρτηθεί από τις διαβουλεύσεις που θα έχει  με τους Αμερικανούς,  γιατί είναι εκείνοι που του έχουν ξεσηκώσει τα μυαλά πως πρόκειται για … διεθνή παίχτη και τους ακούει και ενεργεί κατά τρόπο που προφανώς  πιστεύει πως έχει ως “ιερή αποστολή” να σώσει την Ελλάδα. Και ‘κείνοι, επί του παρόντος τουλάχιστον και για μια 5ετια  τον θέλουν εκεί, εκτός βέβαια αν χρειαστεί να τον στείλουν στον ΟΗΕ νωρίτερα. Αυτό βέβαια μπορεί να επιτευχθεί μόνο με άμεσες εκλογές γιατί με την πάροδο του χρόνου εξανεμίζονται οι προοπτικές του. Όσο περνάει ο καιρός δεν τον ευνοούν οι δημοσκοπήσεις, όπως έδειξε και το πολιτικής σκοπιμότητας πυροτέχνημα του φράκτη στον Έβρο…

Αλλά, όπως λένε, κοντός ψαλμός……

Η Σοφία Σακοράφα οργανώνεται και εκνευρίζει το Μαξίμου

Η Σοφία Σακοράφα οργανώνεται και εκνευρίζει το Μαξίμου

Από factorx στις 07/02/2011

Share

Μετά το κίνημα «Δεν πληρώνω», ένα ακόμα νέο κίνημα φαίνεται να γεννιέται που θα επιχειρήσει να συσπειρώσει  όσους αμφισβητούν  ότι  το χρέος δημιουργήθηκε από παροχές προς τον ελληνικό λαό, άρα αυτός πρέπει και να το πληρώσει.   Επικεφαλής της πρωτοβουλίας αυτής,  που σκοπεύει να ζητήσει από την κυβέρνηση να ανοίξει όλα τα βιβλία του χρέους και να ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις που το δημιούργησαν,  είναι η Σοφία Σακοράφα, η οποία προκαλεί συνεχή εκνευρισμό στο κυβερνητικό επιτελείο.

Η πρόταση έγινε για πρώτη φορά, τον περασμένο Δεκέμβριο, από τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Λονδίνου, Κώστα Λαπαβίτσα, , (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=230217),  ο οποίος υποστηρίζει  ότι «το δημόσιο χρέος της χώρας μας είναι αδύνατον να αποπληρωθεί στο σύνολό του»,  καθώς και ότι μεγάλο μέρος του είναι «παράνομο» (και κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός μπορεί να αρνηθεί να το πληρώσει.  Ζήτησε λοιπόν να δημιουργηθεί μία Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, (ΕΛΕ την ονομάζει) από κοινά αποδεκτά πρόσωπα , επιστήμονες και φορείς, που θα ελέγξουν όλες τις συμβάσεις που φούσκωσαν το έλλειμμα (Siemens, εξοπλιστικά, Ολυμπιακοί αγώνες, swaps, Goldman Sachs κτλ).

Την ιδέα  φαίνεται να υιοθέτησε η Σοφία Σακοράφα, η οποία λίγες μέρες μετά, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, πρότεινε σε ομιλία της  στη Βουλή ( http://www.sakorafa.gr/pages/) να δημιουργηθεί ΕΛΕ.

«Σκοπός μας να “ξεσκονίσουμε” τους λογαριασμούς μας» δήλωσε. «Σκοπός η πολυσυζητημένη διαφάνεια. Να βρούμε ποιό κομμάτι αυτού του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς. Επομένως παράνομο ή απεχθές. Και το αρνούμαστε» είπε τότε, αλλά λίγοι κατάλαβαν ότι θα υπήρχε και συνέχεια. Παρά τον έντονο εκνευρισμό που προκάλεσε στην κυβέρνηση η πρότασή της, όλοι πίστεψαν ότι  θα μείνει εκεί, στα λόγια.

Εδώ και λίγες μέρες, όμως,  η Σοφία Σακοράφα βρίσκεται σε συνεχείς επαφές με συνδικαλιστές, διανοούμενους εντός κι εκτός Ελλάδας, προσωπικότητες από διάφορους χώρους, ενώ από την πρωτοβουλία αυτή δείχνει να γοητεύονται και αρκετά απογοητευμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Στο επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου είναι εξοργισμένοι με την πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ , ειδικά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις της : «εάν δεν  λεγόταν  Παπανδρέου, θα είχε διαφύγει στο εξωτερικό» και  «ένα μόνο επίθετο, το επίθετο Παπανδρέου, “κρατάει” μια ολόκληρη παράταξη δέσμια των επιλογών του» .  Έχουν αρχίσει να ανησυχούν μήπως η κίνηση αυτή βρει απήχηση και ετοιμάζουν επικοινωνιακή αντεπίθεση, σε περίπτωση που δεν λειτουργήσει αποτελεσματικά το επικοινωνιακό εμπάργκο που υπάρχει για τη Σοφία Σακοράφα στα φιλοκυβερνητικά  ΜΜΕ.

Αλέξανδρος Σγουρός

Η Ουάσιγκτον ανησυχεί για τον Γιώργο και στέλνει τον βοηθό της Χίλαρυ

Η Ουάσιγκτον ανησυχεί για τον Γιώργο και στέλνει τον βοηθό της Χίλαρυ

Από factorx στις 26/02/2011

Share

Philip Gordon - Hillary Clinton

Δεν μπορούσε να έλθει τελικά η Χίλαρι, όπως είχε υποσχεθεί τηλεφωνικά στο Γιώργο, και στέλνει τώρα τον βοηθό της για τα Ευρωπαϊκά Φιλ Γκόρντον. Ο Φιλ θα φθάσει στην Αθηνά προς τα τέλη της εβδομάδας που έρχεται και πραγματοποιεί περιοδεία στην περιοχή του Καυκάσου για ενεργειακά ζητήματα. Μεταξύ των χωρών που θα επισκεφθεί εκεί είναι και το Αζερμπαϊτζάν του οποίου ο υπουργός Εξωτερικών Μαμαντιάροφ βρίσκεται, παρεμπιπτόντως, στην Αθήνα για ενεργειακές συνομιλίες.

Οι Αμερικανοί , πάντως, ανησυχούν για το Γιώργο γιατί όπως λέγεται, αυτός επιδεικνύει σημεία κατάθλιψης και θέλουν να τον ενισχύσουν πολιτικά. Ενδεικτικό του συγκεκριμένου ενδιαφέροντος των Αμερικανών για τον Έλληνα Πρωθυπουργό είναι και το γεγονός πως, κατά τους γνωρίζοντες, η επίσκεψη Γκόρντον στην Αθήνα αποβλέπει στο να ενισχύσει την πολιτική εικόνα του Γιώργου η οποία είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα λόγω προσωπικών του λαθών.

Επ’ αυτού υπενθυμίζεται η περίπτωση της προγραμματισθείσας επίσκεψης του στην Αίγυπτο, η οποία ακυρώθηκε πριν προλάβει καν να ανακοινωθεί – λόγω κακής συνεννόησης με τους Αμερικανούς - με αποτέλεσμα να γίνει ρεζίλι στους Ευρωπαίους, στους  οποίους εμφανίστηκε και τους είπε ότι πάει σαν μεσολαβητής στο Κάιρο. Αυτοί τον κοίταξαν με συμπόνοια του είπαν “καλή τύχη”, και στη συνέχεια αλληλοκοιτάχτηκαν με νόημα, αναρωτηθέντες, προφανώς, αν πράγματι αισθάνεται καλά. “Τον Ρομπάι ( τον Πρόεδρο της Ένωσης) γιατί τον έχουμε”, τόλμησε ένας εξ αυτών, όταν ο Γιώργος είχε απομακρυνθεί από το δωμάτιο. Οι άλλοι γύρισαν και τον κοίταξαν με συγκαταβατικότητα γιατί ήταν σχετικά νέος στην ομάδα, και δεν ήξερε την “περίπτωση” του Γιώργου.

Το γεγονός, τώρα, ότι ο Γκόρντον έρχεται βασικά για να “δει”  τον Γιώργο υποστηρίζεται επίσης απο το ότι ο Αμερικανός αξιωματούχος δεν μεταβαίνει στην Τουρκία, κατά την περιοδεία του, που θα ταν ένας λογικός σταθμός για τη συζήτηση των εξελίξεων στην περιοχή, αλλά και για λόγους ισορροπιών. Έρχεται να δει, ιδίοις όμασι, το τι ακριβώς συμβαίνει και αν είναι τα πράγματα όπως τους τα περιγράφει η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθηνα: Τραγικά..

Το τι συμπεράσματα θα βγάλει ο Γκόρντον από την παρουσία του στην Αθήνα θα φανεί σύντομα. Εκείνο που είναι πέραν κάθε αμφισβήτησης, για τους Αμερικανούς, είναι πως ο Έλληνας Πρωθυπουργός “τάχει σκούρα, και αναζητεί διεξόδους”…

Ειδικού Συνεργάτη

Πως ο κ. Πεταλωτής προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο

Πως ο κ. Πεταλωτής προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο

Από factorx στις 26/02/2011

Share

Δύο πράγματα μπορεί να βγάλει κανείς διαβάζοντας τις χθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για την οικονομία. Το πρώτο είναι ότι η κυβέρνηση μας προετοιμάζει για παταγώδη αποτυχία στη σύνοδο κορυφής της 24ης και 25ης Μαρτίου σε ότι αφορά το σχέδιο επαναγοράς παλαιών ομολόγων.Το δεύτερο είναι ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, κάνουν το άσπρο μαύρο και ερμηνεύουν τα γεγονότα τόσο διαφορετικά από όλους που πλέον καταντά εξοργιστικό.

Ως προς το πρώτο, ο κ. Πεταλωτής είπε: ότι «συνεπώς τα πράγματα βαίνουν καλώς ως προς την επιμήκυνση» και πρόσθεσε ότι «από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές παράμετροι, για τις οποίες παλεύουμε». Χαρακτήρισε εντελώς άκαιρο να συζητάμε τώρα για τα επιτόκια και πρόσθεσε ότι, καθώς η ΕΕ είναι ένα πεδίο διαπραγματεύσεων, «θα ήταν τελείως κατώτερο των περιστάσεων αν περιμέναμε να ανοίξουν τα χαρτιά τους οι χώρες, με τις οποίες γίνονται οι μεγάλες διαπραγματεύσεις» νωρίτερα από τις αποφάσεις του Μαρτίου.

Προσπαθεί δηλαδή να καλύψει την διαφαινόμενη αποτυχία μιας επιλογής που ίσως είχε και θετικά στοιχεία, της επαναγοράς παλαιών δανείων με κούρεμα 20%-30% που θα μείωνε αρκετά το χρέος. Ολο αυτό τον καιρό γράφαμε ότι κάτι τρέχει και οι ξένοι δεν είναι και τόσο θερμοί στο σενάριο αυτό διότι θα κληθούν να ξαναπληρώσουν και δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα ότι θα τους ξεχρεώσει ποτέ. Τσάμπα ταξίδια λοιπόν του κ. Παπανδρέου σε Γερμανία και Φινλανδία. Στις 24 Μαρτίου το πολύ να αποφασίσουν για επιμήκυνση και μειωμένο επιτόκιο, όπως της Ιρλανδίας.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας. Ο κ. Πεταλωτής κοκορεύεται ότι αφού η Ελλάδα πήρε την 4η δόση έκλεισε τα στόματα στους καταστροφολόγους. «Η εξασφάλιση της τέταρτης δόσης του δανείου συνιστά άλλη μια διάψευση της εγχώριας και διεθνούς καταστροφολογίας και αποτελεί σαφέστατο μήνυμα ότι όσο είμαστε συνεπείς και τηρούμε απαρέγκλιτα τους στόχους μας, ειλικρινείς απέναντι στους εταίρους και τους πολίτες μας και όσο συνεχίζουμε ενωμένοι την εθνική μας προσπάθεια, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα», είπε και συνέχισε:
«Δεν πτωχεύουμε, είναι ξεκάθαρο. Ο κίνδυνος αυτός ήταν έντονος πριν ένα χρόνο, με αυτά που κάνουμε ξεπερνάμε τον κίνδυνο. Πρέπει να σταματήσουμε να καταστροφολογούμε».

Δηλαδή η κυβέρνηση πιστεύει ότι με το να μας δίνουν τα 15 δις σημαίνει ότι πάμε καλά. Γιατί απ’ ότι ξέρουμε τα λεφτά μας τα δίνουν διότι υπογράφουμε κάθε φορά ένα άλλο Μνημόνιο, χειρότερο από το πρώτο. Με αίμα θα μας τα δώσουν, κι όχι θα μας κάνουν χάρη γιατί πάμε καλά όπως διατείνεται η κυβέρνηση.

Από την άλλη, όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι και στην κυβέρνηση έξυπνοι; Δεν κατάλαβε καλά η Κομισιόν όταν λέει ότι δεν πάμε καλά κι ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αποτυχίας του Μνημονίου; Καταστροφολογία είναι όταν λες ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν; Το χρέος έχει εκτιναχθεί, το έλλειμμα μπορεί να κλείσει το 2010 ακόμη και σε διψήφιο ποσοστό, τα έσοδα βουλιάζουν, η οικονομία παραπαίει, η αγορά έχει διαλυθεί, οι πληρωμές έχουν σταματήσει, η ανεργία θα φτάσει το 1 εκατ. στο τέλος του έτους, ο λαός δεν έχει να αγοράσει ούτε τα βασικά. Πώς ο κ. Πεταλωτής λέει ότι η Κομισιόν μας τόνισε ότι πρέπει να συνεχίσουμε με προσήλωση στους στόχους μας; Ετσι δεν κάναμε μέχρι τώρα και έχουμε πέσει στο γκρεμό;
Λέει ο κ. Πεταλωτής ότι «κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι τελειώνοντας το Μνημόνιο το 2013, τελειώνει και η πολύ μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουμε και την Ελλάδα». Χαρακτήρισε δε «επιβεβλημένο» να μπει τάξη στα πράγματα και υποστήριξε ότι ο ελληνικός λαός, παρ’ όλο που υφίσταται επώδυνες αποφάσεις, αναγνωρίζει ότι είναι ευκαιρία τώρα να γίνουν οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, «και φυσικά αυτή η προσπάθεια θα πάει σε βάθος χρόνου, χωρίς όμως να αφήσουμε στην άκρη το βιοτικό επίπεδο των πολιτών».

Καλά λέμε ότι είναι αλλού σύσσωμη η κυβέρνηση. Ο τόπος βουλιάζει από τα λάθη τους κι αυτοί λένε ότι είναι ευκαιρία για διαρθρωτικές αλλαγές.

Τα τεκμήρια του ξεπουλήματος - Λέτε να είναι κουτσομπολιά;

Τα τεκμήρια του ξεπουλήματος - Λέτε να είναι κουτσομπολιά;

Posted by Κωνσταντίνος Απόψεις, Ελλάδα Πολιτική, Ροή Παρασκευή, Φεβρουάριος 25, 2011


Πόσο θράσσος μπορεί να έχει κανείς για να τολμά να κρύβεται πίσω από... μία τρίχα; Όσο και αν προσπαθούν -οι σημερινοί τραγικοί ανθυποκυβερνώντες- να μας πείσουν πως προσπαθούν για το καλό της χώρας, πως προτάσσουν το εθνικό συμφέρον και πως δίνουν έναν αγώνα για την χώρα, δεν μπορούν να τα καταφέρνουν και να μας πείσουν για τις αγαθές τους προθέσεις.
Ο λόγος; Πολύ απλός. Όλα αυτά που αποκαλύπτονται ενάντια στους ψευδείς καθημερινούς ισχυρισμούς της κυβερνώσας παρεούλας, σε οποιοδήποτε κράτος του κόσμου θα προκαλούσαν την άμεση φυλάκιση των ιθυνόντων. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Κι αυτό, επειδή δεν είμαστε πλέον χώρα, αλλά χώρος. Δεν είμαστε πλέον πολίτες, αλλά έχουμε μεταμορφωθεί σε αποχαυνωμένα περιφερόμενα (ενίοτε και σε πασαρέλες που ονομάζονται "απεργιακές πορείες") δίποδα...
Διαβάζουμε, λοιπόν:

"Τα γραπτά μένουν"... Μας ταράξατε όλοι στο ψέμα!!

Κύριοι (και κυρίες) της κυβέρνησης και τα άλλα παπαγαλάκια της ενημέρωσης:

Αυτό το εγγραφο γιατί δεν μας το είπε κανένας σας; Πότε θα μας πείτε; ΌΤΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΗΣΕΤΕ ΟΛΑ;

Έχουμε λοιπόν:

The Economic Adjustment Programme for Greece (Το Οικονομικό Πρόγραμμα Προσαρμογής για την Ελλάδα)

Το έγγραφο είναι εδώ. Επίσης μπορείτε να το κατεβάσετε και απο το blog μας εδώ (Το κίτρινο φόντο και το πλαίσιο το κάναμε εμείς)

Το κείμενο είναι στα Αγγλικά και είναι “φρέσκο” … Φεβρουάριος 2011. Στη σελίδα 7 του εγγράφου γράφει τα εξής:

The foreseen very ambitious privatisation and real estate development programme will be of great support to the fiscal consolidation efforts. The government has committed to considerably scale up its privatisation and real estate development programme, and the objective is to realise EUR 50 billion in privatisation proceeds from now to 2015. This has the potential of cutting the debt ratio by more than twenty percentage points of GDP over the next five years.

Furthermore, the privatisation programme is likely to increase economic efficiency and support higher investment and exports. The government’s commitment to this process, including determination to tackle privileges and vested interests, will be critical. If successful, this new initiative has the potential of substantially improving the market sentiment vis-à-vis Greece.

Με μια απλή μετάφραση (αν έχω λάθη ενημερώστε με):

Το προβλεπόμενο πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης και ανάπτυξης ακινήτων θα είναι πολύτιμη στήριξη στις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αυξήσει σημαντικά την ιδιωτικοποίηση και το πρόγραμμα ανάπτυξης ακινήτων, και ο στόχος είναι η υλοποίηση των 50 δισ. ευρώ σε έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις από τώρα έως το 2015. Αυτό έχει τη δυνατότητα της μείωσης του δείκτη του χρέους κατά περισσότερο από είκοσι εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ κατά τα επόμενα πέντε χρόνια.

Επιπλέον, με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων είναι πιθανό να αυξηθεί η οικονομική αποτελεσματικότητα και η υποστήριξη υψηλότερων επενδύσεων και εξαγωγών. Η δέσμευση της κυβέρνησης σε αυτή τη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού να αντιμετωπίσει τα προνόμια και οργανωμένα συμφέροντα, θα είναι κρίσιμο. Εάν επιτύχει, η νέα αυτή πρωτοβουλία έχει τη δυνατότητα να αυξήσει σημαντικά την αίσθηση στην αγορά έναντι των υποχρεώσεων (;) της Ελλάδας.

Μια αδίστακτη πολιτική ληστοσυμμορία

Μια αδίστακτη πολιτική ληστοσυμμορία

Posted by Κωνσταντίνος Feature, Απόψεις, Δελαστίκ, Ελλάδα Πολιτική, Ροή Σάββατο, Φεβρουάριος 26, 2011


Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν την απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης. Αξίζει όμως να διαβάσουμε το σκεπτικό του πολύ καλού, πολυγραφότατου και εμπειρότατου Γ. Δελαστίκ, ο οποίος εκθέτει την πολιτική σκοπιμότητα και τις σχέσεις του παρόντος κυβερνητικού σχήματος που ξεπουλάει τη χώρα...

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα.
Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.
Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι… δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!!
Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα!
Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από… αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του… προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!
Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.
Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η κάθε μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί στη χώρα μας π.χ. μηχανικούς ή γιατρούς με 30 ή και περισσότερα χρόνια προϋπηρεσίας και τους αμείβει με 2.300 ή 3.000 ευρώ ή και περισσότερα, έχει το δικαίωμα από τον Γ. Παπανδρέου να τους μειώσει το μισθό και να τους ρίξει ακόμη και στα… 740 ευρώ!
Εννοείται ότι η τεράστια μάζα των εργαζομένων που δουλεύει με 1.000 ή 1.500 ή 2.000 ευρώ μεικτά ταχύτατα θα βουλιάξει προς τα 740 ευρώ!
Μεικτά, για να μην ξεχνιόμαστε.
Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι ευνόητο, δεν υπάρχει ούτε καν το πρόσχημα ότι τα κέρδη από τη μείωση των μισθών πάνε στα κρατικά ταμεία και από εκεί στους ξένους τοκογλύφους που δανείζουν την κυβέρνηση.
Στην περίπτωση των ιδιωτών όλα τα λεφτά που εξοικονομούνται από τη μείωση των μισθών πάνε ολόκληρα στην τσέπη του εργοδότη – και χάνονται κι από πάνω τεράστια ποσά που αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές εισφορές των ποσών που περικόπτονται από τους μισθούς και θα πήγαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ χάνει και απευθείας το κράτος φορολογικά έσοδα εξαιτίας των μισθών που περικόπτονται και που είναι τα μόνα σίγουρα φορολογικά έσοδα, αφού κόβονται απευθείας από την πηγή χωρίς να ερωτηθούν οι εργαζόμενοι.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα.
Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά.
Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν έχει βάλει ακόμη θέμα στη Σοσιαλιστική Διεθνή να τον καθαιρέσουν από πρόεδρο, αφού έχει αποδειχθεί με τη διακυβέρνησή του… ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να πάψει τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου να αποτελεί «κινητό διασυρμό» της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας.
Έχει πλάτες ο Γιωργάκης – Τσολάκογλου που αποδεικνύεται «Ντίλινγκερ του κεφαλαίου»!
Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου.
  • Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια.
  • Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν.
  • Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ.
Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!
Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν.
Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς;
Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν.
Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης.
Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας.
Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο.
Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.