Οδοιπορικό στην χθεσινή συγκέντρωση
Οι τύχες της χώρας στα χέρια ξένων. Η φωτισμένη Μεγάλη Βρετάνια. Πρωθυπουργός, ένας πολιτικός τουλάχιστον κατώτερος των περιστάσεων: Γιώργος Παπανδρέου. Οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Είμαστε στο 2011, όχι στο 1944. Είναι Μάης και όχι Δεκέμβρης. Παλιοκαραβάνες των κινητοποιήσεων, αλλά και καινούργιοι στο «πεζοδρόμιο». Ηλικίες από 2 έως 92. Αλλά η πλειοψηφία των «αγανακτισμένων» είναι νέα παιδιά. Που δεν βλέπουν μέλλον στην ίδια τους τη χώρα. Που δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια. Οι οποίοι δεν είναι «η γενιά του καναπέ». Η ηλικιακή κατηγορία 18-35 δεν είναι πλέον η πιο ενδιαφέρουσα μόνο για τους διαφημιστές. Είναι ο πονοκέφαλος του «συστήματος». Κι αν τα κόμματα υποθήκευσαν το μέλλον τους, οι πιτσιρικάδες θα γίνουν ο εφιάλτης των σημερινών κομμάτων. Όλα πρέπει να φτιαχτούν από την αρχή.
Συζητήσεις επί συζητήσεων, οργή στα μάτια, αλλά και χαβαλές. Λίγα πλακάτ, κόσμος που φεύγει και άλλος που έρχεται, παρά τη βροχή. Η μικρή και η μεσαία τάξη δεν είναι θεωρητικό σχήμα των κοινωνικοπολιτικών αναλύσεων. Έχει σάρκα και οστά, έχει όνομα και επώνυμο και πάει Σύνταγμα.
Η πόλη λειτουργεί. Σταδίου και Φιλελλήνων ανοικτές, η Βασιλίσσης Σοφίας επίσης. Κλειστή μόνο η Αμαλίας, μπροστά από το Κοινοβούλιο. Κάθε φορά που παρατηρείται μια κινητικότητα στο «ναό της Δημοκρατίας» έντονες αποδοκιμασίες. Κομματικά πανό ξεδιπλώνονται. Οι αποδοκιμασίες έντονες και μαζεύονται άρον άρον. Είναι η πιο πολιτική συγκέντρωση των τελευταίων 30 ετών. Χωρίς ταμπέλες, χωρίς πάτρωνες, χωρίς «προστάτες». Τα ΜΑΤ σε ακόμη μία «ξεκούραστη» βραδιά. Είναι χαλαροί παρότι ο κόσμος είναι στο ένα μέτρο. Απόψε δεν είναι μόνο Μονάδα Αποκατάστασης Τάξης, είναι και οι συμμαθητές των απέναντι. Κανείς δεν αισθάνεται κίνδυνο, απειλή, ανασφάλεια. Η οργή ελλοχεύει. Αλλά δεν ξεσπά. Η αυτοσυγκράτηση είναι εκπληκτική. Σαν να μη θέλει κανείς να χάσει το θυμό του, την αγανάκτηση του. Πρωτόγνωρα πράγματα.
Το «πανηγύρι της οργής», ξεχειλίζει από ζωντάνια και ορμή. Δεν είναι μία μάζα, οι πολίτες που κατέβηκαν χθες και σήμερα. Είναι ένα άθροισμα πολιτών, είναι μία προς μία χιλιάδες προσωπικότητες.
Κατά τις δέκα, ξεκινά και πάλι η μπόρα. Καταρρακτώδης. Χιλιάδες ομπρέλες σηκώνονται. Δεν είναι μόνο ομπρέλες. Είναι οι ασπίδες του μέλλοντος μας. Βρέξει, χιονίσει, το κίνημα θα …ζήσει. Η χώρα θα επιβιώσει, μαζί με τους πολίτες της.
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου