Προς δόλιους και μη ...

Αναδημοσίευση άρθρου
"prozin"
Δημοσιεύτηκε 27-09-2006 στις 18:48
Επάγγελμα: Καθηγητής Περιοχή: Χίου

Όσοι καλοπροαίρετοι ... Παρακολουθώ από την ασφάλεια και τον μακάριο ύπνο της ανέλπιδης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον αγώνα των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και πραγματικά τους συγχαίρω που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να απαιτήσουν τα αυτονόητα παρά τις απώλειες στο εισόδημά τους. Προσδοκώ επίσης -από το ίδιο πόστο- τα τυχόν οφέλη του αγώνα αυτού που όπως είναι φυσικό θα αφορούν και τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας. Εφόσον οι ηγέτες του συνδικαλιστικού μας οργάνου δεν αποφασίζουν να μπουν στη μάχη -όπως αυτονόητα έπρεπε να πράξουν- παρακολουθώ απ' έξω και τουλάχιστον σιωπώ από σεβασμό σε αυτούς που πληρώνουν και ενίοτε χτυπιούνται. Δεν μπορώ όμως να εξακολουθήσω την ίδια τακτική διότι παρακολουθώντας το forum και τις απόψεις παρατηρώ κάτι κυρίους να επικρίνουν, να λοιδωρούν, να αστεϊζουν και γενικώς να υποννοούν πράγματα τα οποία χρήζουν ανασκευής. Ακόμη παρατηρώ κάποιους συνδικαλιστές -όχι όλους- που επιχειρούν να καρπωθούν οφέλη και να πατρονάρουν καταστάσεις ή και προβοκάτορες οι οποίοι υπηρετώντας ποιος ξέρει ποια συμφέροντα που επιχειρούν να διχάσουν και να φθείρουν. Οι παρακάτω σκέψεις επιχειρούν να απαντήσουν συνολικά σε διάφορες απόψεις που ακούστηκαν στο forum. 1. Κάθε κοινωνική ομάδα μπορεί να ασκήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας πολλώ δε μάλλον όταν δεν έχει κάνει κατάχρηση του δικαιώματος αυτού. 2. Το δίκαιο των αιτημάτων μπορεί μεν να κριθεί από το σύνολο της κοινωνίας, ουδείς όμως αρμοδιότερος από εκείνον που απεργεί και γνωρίζει τις ανάγκες του καλύτερα από κάθε άλλον. Αυτό ενισχύεται περαιτέρω όταν η απεργία συνοδεύεται από δυσβάστακτο κόστος, το οποίο σπανίως αναλαμβάνεται χωρίς σοβαρούς λόγους. 3. Το αίτημα των 1400 Ευρώ είναι λογικότατο και κατά την άποψή μου πολύ μετριοπαθές. Το ποσό αυτό συνδυασμένο με έναν παρόμοιο μισθό του άλλου συζύγου μόλις και επαρκεί για να επιβιώσει αξιοπρεπώς μια οικογένεια στις συνθήκες της σημερινής Ελλάδας. Αυτός είναι και ο λόγος που η ΕΕ το έθεσε ως όριο φτώχειας. Το ότι άλλοι κλάδοι εργαζόμενων αμοίβονται χειρότερα δεν έχει καμία σχέση με το δίκαιο του αιτήματος. 4. Η τάση ορισμένων εργαζόμενων σε ελεύθερα επαγγέλματα να επικρίνουν μπορεί να πηγάζει από τρεις αιτίες: εμπάθεια, ανικανότητα ή παιδαριώδη σκέψη. Από πότε οι συνθήκες σκλαβοπάζαρου που επικρατούν σε κλάδους του ιδιωτικού τομέα και ο ραγιαδισμός που επικρατεί σε ορισμένους εργαζόμενους προκειμένου να μην απολυθούν πρέπει να γίνει καθεστώς και να δημιουργεί ενοχές σε άλλους κλάδους ώστε να μη διεκδικούν. Αντι να προσπαθούν να παχύνουν την κατσίκα τους σαν του γείτονα καταριούνται και εύχονται να ψοφήσει. Αυτό είναι εμπάθεια. Αντί να κάθονται να κλαίγονται που δεν έχουν διακοπές, αργίες, προνόμια, κλπ, κλπ, ας δώσουν εξετάσεις στο ΑΣΕΠ να τα αποκτήσουν και αυτοί. Και μην ακούσω για άλλες επιλογές αντί του δημοσίου διότι το μισό οκτάωρο σπαταλιέται σε site όπως η proslipsis, ο diorismos, κλπ και η προσδοκία των διαγωνισμών του δημοσίου. Αυτή είναι η ανικανότητα. Τέλος, οι υπόλοιποι που η διάνοιά τους δε χωρά ότι ένας κλάδος διεκδικεί κάτι καλύτερο και δεν πτοείται από τη μιζέρια γύρω του ανήκουν στην κατηγορία της παιδαριώδους σκέψης. 5. Έχω εργαστεί πλέον των δέκα ετών σε έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς τομείς του ιδιωτικού τομέα όπου έπαιρνα πολλαπλάσια χρήματα. Ξέρω πολύ καλά τις απαιτήσεις εκτός του δημοσίου και σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν και εντός αυτού. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι εκείνος που ορίζει αν κάποιος δουλεύει ή όχι. Διαγωνίστηκα στο ΑΣΕΠ, διορίστηκα 1ος, χωρίς μέσα, διαβολές ή ότι άλλο ισχυρίζεται κανείς για το διαγωνισμό. Όποιος μπορεί διαγωνίζεται -εφόσον το επιθυμεί- και επιτυγχάνει. Όποιος δεν το επιθυμεί ή δεν μπορεί, να ασχολείται με τα του οίκου του. 6. Επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι με το διορισμό γνωρίζαμε τις συνθήκες θα απαντήσω ότι όταν ορκίστηκα δεν θυμάμαι να μου τόνισαν ότι ο μισθός θα παραμείνει σταθερός μέχρι το θάνατό μου και ότι απαγορεύεται να απεργώ ή να αγωνίζομαι μην τυχόν και θιχτεί κανένας δουλευταράς. 7. Όταν απαξιώνετε τους δασκάλους σαν επιστήμονες να θυμάστε τους λόγους που αγωνίζεστε να μπουν τα παιδιά σας στα Πανεπιστήμια και ιδιαίτερα στα παιδαγωγικά και τις Στρατιωτικές σχολές. Ξεχνώ βέβαια ότι όλοι ανήκετε στο τεράστιο ποσοστό που επιθυμεί τα παιδιά του εκτός Πανεπιστημίου, χειρώνακτες και χαμηλά αμοιβόμενους. 8. Όσοι "συνάδελφοι" προβοκάρουν ή διχάζουν τον κλάδο και υπονομεύουν για μικροκομματικά ή άλλα οφέλη είναι για λύπηση. Ο Ιούδας τουλάχιστον είχε και απτό όφελος. Οι φρούδες ελπίδες διορισμού του υπουργείου -και αν ακόμη πραγματοποιηθούν- θα οδηγήσουν στα πενιχρά 950 Ευρώ, τα οποία δεν είναι τόσο ελκυστικά από κοντά. Για τα κομματόσκυλα και τους εργατοπατέρες που "ελπίζουν" εύχομαι ότι χειρότερο. 9. Τυχόν επιτυχία των δασκάλων στα αιτήματά τους μπορεί να σημάνει την αλλαγή μιας νοοτροπίας μιζέριας που στοιχειώνει τον τόπο και να δώσει ελπίδες και σε άλλους κλάδους. Αν κάποιος δεν ανήκει στους παραπάνω, ας σκεφτεί περισσότερο πριν εναντιωθεί σε μια δίκαια απεργία έστω και αν φαίνεται υπερβολικό το αίτημα. Αύριο μπορεί να απεργεί ο ίδιος και να ψάχνει κάπου συμπαράσταση. 10. Για οτιδήποτε άλλο σ'αυτή τη χώρα υπάρχουν οι πόροι εκτός από τα αιτήματα των μισθωτών. Οι μίζες, τα υπερκέρδη των τραπεζών, οι χαριστικές ρυθμίσεις, η φοροδιαφυγή των μεγάλων, οι παράτες και οι προεκλογικοί αγώνες, οι Ολυμπιάδες, τα προγράμματα μαιμού, κλπ, κλπ, κλπ, είναι όλα ανεκτά από την οικονομία, εκτός από τα 176 (και όχι τα 103 ή 105) Ευρώ που μας χρωστά το κράτος μας και που μας αναγκάζει να καταφύγουμε στα δικαστήρια για να τα πάρουμε και να χρυσώσουμε κάποιους δικηγόρους. ΠΟΙΟΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ΝΑ ΤΟΥ ΦΑΝΕ ΔΟΥΛΕΜΕΝΑ ΛΕΦΤΑ. Εσείς κύριοι δουλευταράδες που κατακρίνετε αν σας τρώγανε 10000 Ευρώ δε θα φωνάζατε, δε θα σφραγίζατε επιταγές, κλπ. Εμείς όμως απλώς το υπομένουμε, διότι το κράτος δεν φοβάται Τειρεσία. 11. Όσοι μη καλοπροαίρετοι παρακαλώ να ασχολούνται με όσα τους αφορούν και να μας αφήσουν ήσυχους να αγωνιζόμαστε ή να μην αγωνιζόμαστε για τον κλάδο και το επάγγελμα που επιλέξαμε και αγαπούμε. Ζητώ συγγνώμη από τους δασκάλους για τη στάση μας